Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Metamorfizm kontaktowy często kojarzy się z podwyższoną temperaturą, ale wynika głównie z kontaktu skał z gorącą magmą lub lawą. W przeciwieństwie do metamorfizmu regionalnego, obejmuje niewielkie obszary wokół intruzji magmowych i nie jest związany z dużym ciśnieniem ani głębokim pogrążeniem skał. Z mojego punktu widzenia, łatwo się tu pomylić, bo oba procesy wiążą się z przemianami skał, ale zupełnie inna jest skala zjawiska. Natomiast metamorfizm dynamiczny zachodzi głównie podczas gwałtownych ruchów tektonicznych, takich jak uskoki czy przesuwanie się warstw skalnych. Tutaj główną rolę gra ciśnienie kierunkowe i tarcie, a temperatura ma mniejsze znaczenie. Często prowadzi to do rozdrabniania skał lub powstawania tak zwanych mylonitów, a nie do głębokiego, rozległego przeobrażenia całych kompleksów skalnych. Jeśli chodzi o termin metamorfizm zderzeniowy, to nie jest on powszechnie akceptowany w geologii — czasem pojawia się w literaturze popularnej, ale w praktyce naukowej prawidłowym określeniem pozostaje metamorfizm regionalny. Typowy błąd myślowy polega na utożsamianiu każdego dużego przeobrażenia skał z kontaktem z magmą albo z samym ruchem tektonicznym, bez uwzględnienia warunków ciśnienia i temperatury oraz skali procesu. Warto pamiętać, że kluczowe dla rozpoznania rodzaju metamorfizmu jest zarówno źródło energii (czyli ciśnienie czy temperatura), jak i wielkość obszaru objętego przemianą. Takie niuanse są istotne nie tylko dla geologów, ale też w praktyce budowlanej czy górniczej, gdzie stabilność i właściwości gruntu zależą od tego, jakie procesy geologiczne go ukształtowały.