Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych
Zawód: Technik geolog
Kategorie: Geologia historyczna i stratygrafia Kartografia i dokumentacja geologiczna
Przy normalnym ułożeniu warstw widoczne na mapie osady mezozoiku nachylone są w kierunku
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Właściwe rozpoznanie kierunku nachylenia warstw na mapie geologicznej to podstawowa umiejętność, która przydaje się zarówno w praktyce terenowej, jak i przy interpretacji danych kartograficznych. Warstwy mezozoiczne, zwłaszcza takie jak jura (J) czy kreda (K), na tej mapie widoczne są na południowym wschodzie, a ich styk z młodszymi osadami (np. paleogenem – Pg) sugeruje, że nachylają się właśnie w kierunku SE. To jest bardzo typowe na obszarach, gdzie występuje tzw. monoklina czy prosta budowa płytowa – u nas w Polsce często spotykane np. na obrzeżach niektórych płyt platformowych. Nachylenie warstw jest niezwykle ważne przy planowaniu odwiertów, poszukiwaniu wód podziemnych, czy wyznaczaniu tras infrastruktury (np. tuneli). W praktyce geologicznej dokładne rozpoznanie kierunku nachylenia pozwala przewidzieć, gdzie pojawią się dane warstwy na powierzchni, a gdzie będą już ukryte pod młodszymi utworami. Moim zdaniem, warto zwrócić uwagę na oznaczenia granic i wykorzystać je jako punkt wyjścia do analizy – to często klucz do zrozumienia dynamiki całego regionu. Na mapach geologicznych, zgodnie ze standardami (np. wytyczne Państwowego Instytutu Geologicznego), kierunki nachylenia analizuje się patrząc na układ styków warstw – im większy kąt z powierzchnią mapy, tym wyraźniejsze nachylenie. Widoczne na mapie przesunięcie granic utworów w stronę SE jednoznacznie sugeruje takie nachylenie warstw.