Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Rów Mariański to temat, wokół którego narosło sporo nieporozumień. Często bywa mylony z innymi głębokimi miejscami czy nawet regionami, które z geograficznego punktu widzenia nie mają z nim nic wspólnego. Na przykład Kanada i Grenlandia – te obszary leżą na półkuli północnej, w okolicach Oceanu Arktycznego, gdzie głębokość morza jest relatywnie niewielka w porównaniu do głębin Rowu Mariańskiego. To raczej miejsca kojarzone z lodami, a nie z ekstremalnymi podmorskimi rowami. Australia i Antarktyda, choć na pierwszy rzut oka mogą się wydawać położone blisko wielkich oceanicznych głębin, w rzeczywistości rozdziela je Ocean Południowy, który jest głęboki, ale nie posiada tak spektakularnych formacji jak Rów Mariański. Z kolei Indie i Półwysep Arabski to regiony związane bardziej z Oceanem Indyjskim i Zatoką Perską – ich morza są stosunkowo płytkie, a ukształtowanie dna morskiego nie pozwala na powstanie tak głębokich struktur. Typowym błędem jest utożsamianie „najgłębszego miejsca” z dowolnie dużym oceanem lub obszarem wokół wysp, ale w branży geograficznej i hydrograficznej kluczowe są precyzyjne dane – położenie, tektonika, analiza map batymetrycznych. Moim zdaniem, takie skojarzenia wynikają z ogólnej niewiedzy o budowie płyt tektonicznych i procesach geologicznych. Rów Mariański powstał w wyniku subdukcji płyty pacyficznej pod filipińską i jest punktem odniesienia w wielu normach międzynarodowych, np. przy testach wytrzymałości urządzeń podwodnych (zgodnie z normami ISO dla sprzętu oceanograficznego). Z mojego doświadczenia, to właśnie nieznajomość dokładnej lokalizacji prowadzi do błędnych odpowiedzi – dlatego tak ważne jest, żeby kojarzyć Rowy oceaniczne z konkretnymi strefami geologicznymi, a nie z przypadkowymi państwami czy kontynentami. Ostatecznie tylko odpowiedź wskazująca rejon między Japonią a Papuą Nową Gwineą jest zgodna ze stanem faktycznym i aktualnymi standardami branżowymi.