Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Często spotykam się z błędnym rozumieniem pochodzenia skał fliszowych i myleniem ich z innymi typami skał osadowych, które powstają w zupełnie odmiennych środowiskach. Skały fliszowe nie powstają na obszarach bagiennych – tam dominują torfy, węgle brunatne i inne osady organiczne charakterystyczne dla środowisk lądowych, wilgotnych i bogatych w roślinność. To zupełnie inny proces sedymentacyjny, oparty głównie na odkładaniu materii organicznej, a nie na transportach podwodnych prądów zawiesinowych. Z kolei strefa brzegowa morza to miejsce, gdzie powstają przede wszystkim piaski, żwiry czy muszle, czyli osady typowe dla środowisk płytkowodnych, o dużej energii falowania i prądów morskich. Tu nie ma warunków do powstania warstwowanych struktur typowych dla fliszu, bo materiał jest ciągle przemieszczany i sortowany według wielkości ziaren. Odpowiedź dotycząca działalności lądolodu dotyczy skał polodowcowych, czyli glin zwałowych, piasków i żwirów lodowcowych, które powstały w wyniku mechanicznej działalności lodowca, a nie w wyniku sedymentacji w głębokim środowisku morskim. Typowym błędem jest też utożsamianie wszelkich warstwowanych skał z działalnością lądolodu lub wodami płytkimi, a przecież mechanizmy powstawania są diametralnie różne – tylko w głębokim basenie morskim mogą zachodzić procesy prowadzące do powstania klasycznego fliszu, które potem tworzy rozpoznawalne struktury geologiczne, ważne m.in. dla gospodarki czy planowania inwestycji infrastrukturalnych. Warto zapamiętać, że znajomość tych środowisk jest kluczowa, żeby unikać błędnych interpretacji na gruncie praktycznym i inżynierskim.