Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Często spotykam się z przekonaniem, że amonity czy graptolity można znaleźć w osadach kambru, bo to takie 'sztandarowe' skamieniałości przewodnie. Jednak w rzeczywistości amonity pojawiły się dużo później, bo dopiero w dewonie i dominowały w mezozoiku. To one są znakomitymi skamieniałościami przewodnimi, ale dla okresów jury i kredy – żaden geolog nie użyje ich do datowania kambru, bo po prostu jeszcze wtedy nie istniały. Z kolei graptolity są świetne do datowania utworów sylurskich i ordowickich, a nie kambryjskich, chociaż czasem można spotkać prymitywne formy pod koniec kambru. Jednak te typowe, rozpoznawalne graptolity już wyraźnie dominują w późniejszych okresach. Kokkolity natomiast są jeszcze inną bajką – to mikroskopijne glony morskie, które zaczęły być powszechne dopiero w mezozoiku, szczególnie w kredzie, i wtedy faktycznie są wykorzystywane jako skamieniałości przewodnie. To taki typowy błąd, że utożsamia się znane skamieniałości przewodnie z każdym okresem, a przecież każda grupa ma swój konkretny czas rozwoju. Z mojego doświadczenia wynika, że kluczowe jest tu dobre rozumienie zmian fauny przez czas geologiczny – bez tego łatwo się pomylić przy zadaniach związanych z datowaniem osadów. Archeocjaty są unikalne dla kambru, a ich obecność to wręcz podręcznikowy wyznacznik tego okresu. Warto o tym pamiętać, bo to jedna z podstawowych praktyk przy rozpoznawaniu wieku skał na podstawie zawartości skamieniałości.