Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wybór innej orogenezy niż hercyńska często wynika z mylenia epok geologicznych oraz procesów, które miały miejsce na terenie dzisiejszej Polski. Orogeneza kaledońska, choć bardzo ważna dla Skandynawii czy północnych wybrzeży Wysp Brytyjskich, w Polsce nie odegrała tak kluczowej roli – jej efekty są zauważalne przede wszystkim w starszych strukturach, na przykład we wschodniej części Gór Świętokrzyskich, ale nie w Sudetach. Z kolei orogeneza karelska to jeszcze wcześniejszy etap formowania skorupy ziemskiej, który właściwie nie ma związku z terenami Polski. Często myli się ją z kaledońską ze względu na podobnie brzmiącą nazwę – to taki typowy błąd uczniowski, łatwo się na tym złapać, szczególnie gdy ktoś nie przyswoił dokładnych ram czasowych tych procesów. Orogeneza alpejska natomiast kojarzona jest z powstawaniem Karpat i Alp, czyli z zupełnie innym okresem (paleogen, neogen) i innym mechanizmem powstawania gór. W praktyce branżowej takie pomyłki prowadzą do błędnych analiz geologicznych i złej oceny potencjału danego regionu – na przykład przy poszukiwaniu złóż mineralnych czy analizie stabilności gruntów. Dlatego bardzo ważne jest, żeby kojarzyć dokładnie, które pasma górskie powstały w wyniku jakich orogenez, bo od tego zależy nie tylko wiedza teoretyczna, ale i skuteczność działania w terenie. Moim zdaniem jedną z najważniejszych umiejętności w geologii – i szeroko rozumianej inżynierii środowiska – jest właśnie właściwe przyporządkowanie procesów tektonicznych do odpowiednich formacji. Pomaga to nie tylko w nauce, ale przede wszystkim w życiu zawodowym, gdzie konkretna wiedza o budowie geologicznej regionu pozwala unikać kosztownych błędów i podejmować trafne decyzje projektowe.