Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Świdry diamentowe impregnowane, ślimakowe oraz gryzowe bardzo różnią się konstrukcyjnie i funkcjonalnie od świdra PDC przedstawionego na zdjęciu. W przypadku świdra diamentowego impregnowanego mamy do czynienia z narzędziem, które ma na powierzchni roboczej drobiny diamentu syntetycznego lub naturalnego zatopione w matrycy – to rozwiązanie stosuje się głównie w wiertnictwie geologicznym do bardzo twardych skał, ale konstrukcja jest zupełnie inna niż w PDC, bo nie ma tam dużych łopat i wyraźnych segmentów z diamentowymi kompaktami. Świder ślimakowy natomiast to narzędzie o całkowicie odmiennym przeznaczeniu – jego zadaniem jest transport urobku z dna otworu, a nie bezpośrednie kruszenie twardych skał, i raczej spotykamy go w geotechnice lub odwiertach pionowych o mniejszej głębokości. Gryzowy świder (np. trójgryzowy) składa się z kilku obracających się gryzów (najczęściej trzech), które rozdrabniają skałę przez zgniatanie i ścieranie, a ich budowa jest bardzo mechaniczna z widocznymi ruchomymi elementami. Wskazanie któregokolwiek z tych wariantów jako odpowiedzi zwykle wynika z nieporozumienia związanego z podobieństwem słów „diamentowy” czy „gryzowy” do zaawansowanych technologicznie świdr PDC, jednak kluczowe są właśnie te charakterystyczne powierzchnie tnące i brak ruchomych elementów w konstrukcji PDC. Typowym błędem jest mylenie ogólnych narzędzi diamentowych z PDC, bo sama obecność diamentów nie oznacza jeszcze tej konkretnej technologii. Dobre praktyki branżowe zachęcają do rozróżniania tych świdrów na podstawie ich zastosowań i budowy, co przekłada się na efektywność i bezpieczeństwo prowadzonych prac wiertniczych.