Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wybierając świder skrzydłowy do wiercenia otworów, trzeba dobrze znać zarówno jego budowę, jak i właściwości gruntu, w którym zamierzamy działać. Bardzo częsty błąd to założenie, że to uniwersalne narzędzie do każdego typu skały czy głębokości. Tak niestety nie jest. Świder skrzydłowy ma stosunkowo prostą konstrukcję – ostrza są raczej cienkie i lekko zakrzywione, a cała siła działająca podczas wiercenia rozkłada się głównie na powierzchnię miękką, niespoistą lub lekko spoistą. W przypadku skał twardych, jak granit, bazalt albo nawet zwięzłe gliny, taki świder po prostu nie przebija się przez materiał – ostrza szybko się tępią, mogą ulec wygięciu, a całość kończy się fiaskiem. Do wiercenia otworów w skałach twardych używa się zdecydowanie innych technologii – np. świdrów obrotowych lub udarowych, a do dużych głębokości nawet urządzeń wiertniczych z koronami diamentowymi. Próba zastosowania świdra skrzydłowego w twardej skale to typowy błąd początkujących, którzy nie doceniają znaczenia doboru narzędzi do warunków geologicznych. Podobnie jeśli chodzi o głębokość – świdry skrzydłowe są zbyt delikatne i nieefektywne przy głębokich odwiertach, nawet w skałach miękkich – materiał z otworu nie jest dostatecznie szybko usuwany, rośnie ryzyko zapchania, a czas pracy drastycznie się wydłuża. Z mojej praktyki wynika, że dobre efekty świder skrzydłowy daje maksymalnie do kilku metrów głębokości, przy naprawdę prostych zadaniach. Generalnie, poprawny dobór narzędzia to podstawa – nie warto iść na skróty, bo prowadzi to do strat czasu, uszkodzenia sprzętu i niepotrzebnych kosztów. Standardy branżowe jasno mówią: świdry skrzydłowe do otworów płytkich i tylko w miękkim podłożu. Wszystko inne to niepotrzebne komplikacje i stracony wysiłek.