Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Analizując odpowiedzi, warto pochylić się nad każdym z tych pojęć, bo często pojawiają się w rozmowach o krajobrazie, ale znaczą co innego niż penelpena. Terasa to fragment terenu, zwykle wzdłuż rzeki, powstały w wyniku erozji i akumulacji – to takie „schodki” na zboczach dolin rzecznych. Ich wysokość potrafi być bardzo różna i nie dotyczą całych rozległych powierzchni. Dolina natomiast to zagłębienie terenu, przez które przepływa rzeka lub potok; jej powstanie związane jest z erozją rzeczną, ale w żadnym wypadku nie jest to końcowa faza wyrównywania terenu. Mierzeja zaś to typowa forma przybrzeżna, powstała z materiału naniesionego przez morze – to wąski pas piasku oddzielający zatokę od otwartego morza. Ani terasa, ani dolina, ani mierzeja nie mają nic wspólnego z pojęciem krańcowej powierzchni zrównania w wyniku długotrwałej erozji. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć tylko dlatego, że wszystkie dotyczą form terenu – ale geneza, procesy i efekt końcowy są zupełnie różne. Penelpena, choć rzadko spotykana w czystej postaci, to teoretyczny model krajobrazu wyrównanego, coś jak stolnica dla geologa. Dobrą praktyką w naukach o Ziemi jest zawsze dopytać o genezę i warunki powstawania danej formy, zamiast polegać wyłącznie na ogólnym wyglądzie lub skojarzeniach z wysokością terenu. Z mojego doświadczenia największe zamieszanie wprowadza tu słowo „końcowa faza erozji” – bo terasa czy dolina to raczej jej etapy pośrednie. Warto zawsze analizować szerszy kontekst procesów geologicznych, żeby nie dać się złapać na takie podchwytliwe sformułowania.