Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Bardzo często spotykam się z przekonaniem, że każdy rodzaj profilowania daje dostęp do szerokiego spektrum parametrów skał, ale to spory błąd myślowy. Profilowanie jądrowe, choć przydatne do określania porowatości, składu mineralnego czy nawet nasycenia płynami, nie dostarcza bezpośrednich informacji o parametrach sprężystościowych, takich jak moduł Younga czy współczynnik Poissona. W praktyce ten typ logowania analizuje promieniowanie gamma naturalne lub wymuszone i służy raczej do litologii niż do mechaniki skał. Z kolei profilowanie elektrometryczne to zdecydowanie domena badania własności elektrycznych skał — oporności, przewodnictwa, czasem identyfikacji warstw wodonośnych czy roponośnych, ale nie dostarcza żadnych danych związanych z propagacją fal sprężystych, więc nie pozwala na wyznaczenie parametrów mechanicznych skały. Jeśli chodzi o magnetyzm jądrowy, to on jest wykorzystywany głównie do bardzo szczegółowych analiz porowatości, przepuszczalności czy rozkładu płynów w skale, ale również nie udostępnia danych, z których dałoby się wyliczyć moduł Younga lub współczynnik Poissona. Główny błąd to utożsamianie parametrów mechanicznych skał z właściwościami fizykochemicznymi lub elektrycznymi — a to nie to samo. W praktycznych zastosowaniach inżynierskich, np. przy planowaniu sczepiania hydraulicznego czy modelowaniu deformacji mechanicznych otworów, wyłącznie profilowanie akustyczne pozwala na bezpośrednią analizę sprężystości skał. Warto zapamiętać, że każda metoda profilowa ma swoją specjalizację i tylko niektóre parametry da się z niej wyciągnąć. Z mojego doświadczenia wynika, że nie ma co szukać skrótów — najlepsze wyniki daje zawsze dopasowanie metody do konkretnego celu badania. W tym przypadku tylko logowanie akustyczne spełnia wymagania w zakresie wyznaczania tych dwóch parametrów mechanicznych.