Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

W branży geofizycznej łatwo wpaść w pułapkę utożsamiania różnych typów wierceń z podobnymi celami, bo rzeczywiście zakres zastosowań jest szeroki, a technologie często się zazębiają. Jednak otwory badawcze do wstępnego rozpoznania budowy geologicznej wykonuje się zazwyczaj metodami pozwalającymi na pobór rdzeni czy próbek gruntu do dalszych analiz, a niekoniecznie wierceniem obrotowym małośrednicowym. Tam liczy się inny zakres parametrów otworu, a często też większa średnica. Podobnie w hydrogeologii – do określania stosunków wodnych czy monitoringu poziomu wód gruntowych potrzebne są otwory o większej średnicy, umożliwiające montaż rur piezometrycznych lub pomp, a nie krótkie i wąskie otwory jak przy sejsmice. Z kolei geologiczno-inżynierskie otwory do analizy wytrzymałości gruntu, np. na detonacje, wymagają zaawansowanych badań laboratoryjnych, pobierania rdzeni czy wykonywania in situ testów, co też przekłada się na większe średnice lub zupełnie inne metody wiercenia. Typowym błędem jest tu myślenie, że każda metoda wiercenia nadaje się do wszystkiego – w praktyce każda z nich została zoptymalizowana do konkretnego celu. Wiercenia obrotowe małośrednicowe są wybrane właśnie do otworów strzałowych w badaniach sejsmicznych, bo pozwalają szybko i ekonomicznie wykonać potrzebną liczbę otworów w terenie, bez zbędnych komplikacji technologicznych. Takie podejście to wynik długoletnich doświadczeń i standardów uznanych w branży, a każda inna aplikacja tych wierceń zwyczajnie nie sprawdza się technicznie lub jest nieopłacalna.