Piaskowce rzeczywiście stanowią główny składnik facji old red, co ma spore znaczenie w geologii i praktyce inżynierskiej. Facja old red to charakterystyczna seria osadów kontynentalnych, powstałych w dewonie, przeważnie w warunkach rzecznych, jeziornych i półpustynnych. Piaskowce z tej facji są zazwyczaj dość gruboziarniste, a ich czerwona barwa wynika z obecności tlenków żelaza – to warto zapamiętać, bo kolor bywa wskazówką dla geologa w terenie. W praktyce piaskowce old red wykorzystywane są np. jako materiał budowlany, ale ważniejsze jest, że często tworzą porowate warstwy wodonośne, co ma znaczenie dla hydrogeologii. Moim zdaniem fajne jest też to, że piaskowce old red bywają odporne na wietrzenie, więc tworzą malownicze formy skalne – można to zobaczyć choćby w Górach Świętokrzyskich. Dobre praktyki terenowe każą zawsze zwracać uwagę na skład i strukturę piaskowców, bo to daje wskazówki o warunkach dawnego środowiska. W ogóle, rozumienie takich facji pomaga lepiej przewidywać, jak zachowują się grunty przy pracach inżynieryjnych albo planowaniu inwestycji liniowych.
W wielu przypadkach mylenie składu facji old red z innymi skałami, jak wapienie, zlepieńce czy łupki ilaste, wynika z przekonania, że wszystkie facje dewońskie są podobne. Jednak old red, czyli tzw. stare czerwone piaskowce, to zupełnie inna bajka niż klasyczne wapienne facje dewonu, które spotykamy w innych regionach Europy. Wapienie powstają najczęściej w środowisku morskim, gdzie dominują chemiczne procesy sedymentacyjne i obecność organizmów morskich dostarczających wapń. Zlepieńce rzeczywiście mogą się pojawiać w facji old red, lecz są raczej domieszką – to piaskowce stanowią główną masę tych skał. Zlepieńce, będące skałami okruchowymi o większych frakcjach, świadczą o szybkich prądach wodnych, ale nie dominują w tej serii osadów. Łupki ilaste, chociaż często towarzyszą piaskowcom, zwykle występują jako cienkie warstwy wtórne, świadczące o krótkich przestojach sedymentacji lub spokojniejszych fazach depozycji. Niestety, jeśli sięga się po te odpowiedzi, to być może bazuje się na ogólnych skojarzeniach z osadami dewońskimi, a nie na precyzyjnej znajomości środowiska kontynentalnego, w którym powstała facja old red. W praktyce geologicznej takie pomyłki mogą prowadzić do błędnej oceny właściwości gruntów, co ma znaczenie chociażby przy planowaniu odwiertów czy robót ziemnych. Osobiście uważam, że warto przed każdą klasyfikacją osadu dokładnie przyjrzeć się jego teksturze i barwie, bo to w terenie daje najwięcej informacji o historii skały i jej praktycznym zastosowaniu.