Rysunek przedstawia trylobita, który jest jednym z najbardziej charakterystycznych i rozpoznawalnych przykładów skamieniałości przewodnich dla kambru dolnego. Trylobity to pradawne stawonogi morskie, które pojawiły się nagle właśnie na początku kambru i przez cały ten okres występowały w ogromnej różnorodności form. Praktycy geologii i paleontologii chętnie korzystają z obecności trylobitów do identyfikacji warstw skalnych kambru, bo są łatwe do rozpoznania, szeroko rozprzestrzenione i mają stosunkowo krótkie, dobrze datowane odcinki występowania. Pozwala to bardzo precyzyjnie określać wiek skał i korelować profile geologiczne z różnych części świata. Moim zdaniem warto też pamiętać, że typowe podręczniki i opracowania stratygraficzne (np. wg standardów Komisji Stratygraficznej Polski) traktują trylobity jako sztandarowy przykład skamieniałości przewodnich – to taki klasyk. W praktyce, w terenie, jeśli ktoś znajduje trylobita w skale, niemal automatycznie może przypuszczać, że ma do czynienia z warstwami kambryjskimi. To duże ułatwienie zarówno dla naukowców, jak i dla osób zajmujących się geologią stosowaną, np. poszukiwaniem surowców.
Przy tego typu pytaniach często pojawia się mylne skojarzenie, że skamieniałości takie jak trylobity mogły występować szerzej również w okresach późniejszych, np. w kredzie, jurze czy permie. Jednak prawda jest taka, że trylobity są niemal wyłącznie charakterystyczne dla kambru, a ich największa różnorodność i znaczenie jako skamieniałości przewodniej przypadają właśnie na ten okres. W przypadku kredy górnej oraz jury środkowej dominowały zupełnie inne grupy organizmów, które są skamieniałościami przewodnimi tych epok – przykładowo amonity czy belemnity. Perm dolny również nie jest związany z trylobitami, bo w tym czasie ich linia praktycznie wymarła i nie odgrywała już żadnej istotnej roli w środowiskach morskich. Typowym błędem jest tutaj utożsamianie obecności skamieniałości o wyraźnym pancerzu z późniejszymi erami geologicznymi, podczas gdy trylobity, mimo bogactwa form, nie przetrwały poza paleozoikiem, a ich szczyt przypada właśnie na kambr. Z mojego doświadczenia wynika, że kluczowe jest tu rozumienie roli skamieniałości przewodnich – one muszą być szeroko rozprzestrzenione, ale ograniczone czasowo, co właśnie idealnie spełniają trylobity w kambrze. W praktyce geologicznej i edukacyjnej warto dokładnie zapamiętać, że jeśli chodzi o skamieniałości przewodnie dla poszczególnych okresów, to trylobity są nierozerwalnie związane z kambr. Nadmierne generalizowanie i przypisywanie ich innym epokom prowadzi do poważnych błędów w interpretacji profilów geologicznych i datowaniu skał, co jest niezgodne z dobrymi praktykami branżowymi.