Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Analizując ten fragment mapy geologicznej, można łatwo popełnić błąd myślowy, zakładając, że układ warstw jest równoległy do krawędzi mapy lub że kierunek zapadania wynika automatycznie z kolejności oznaczeń litostratygraficznych. To jedno z najczęstszych nieporozumień spotykanych w pracy z mapami geologicznymi. Pokusa, by wskazać kierunek zapadania jako zachodni lub wschodni, wynika często z intuicyjnego odnoszenia się do orientacji mapy, bez zwrócenia uwagi na geologiczne symbole – szczególnie linijkę z poprzeczką, która jest fundamentalnym elementem oznaczeń zgodnie z branżowymi standardami. Z kolei odpowiedź północna pojawia się zwykle wtedy, gdy ktoś automatycznie zakłada, że młodsze warstwy zawsze będą 'nad' starszymi na mapie, nie uwzględniając de facto symboliki nachylenia. Podział na P (paleogen), T (trias), J (jura) i K (kreda) odzwierciedla rzeczywistą stratygrafię, ale prawidłowy wniosek o zapadaniu można wyciągnąć wyłącznie patrząc na układ symboli i kierunek nachylenia. Praktyka geologiczna uczy, że takie uproszczenia prowadzą do kiepskich decyzji np. przy szacowaniu głębokości zalegania złóż czy planowaniu odwiertów. Najlepszą praktyką jest zawsze dokładna analiza symboli oraz znajomość standardów kartograficznych – a nie poleganie wyłącznie na intuicji czy schematycznym podejściu do orientacji mapy. W codziennej pracy spotkałem się z wieloma sytuacjami, gdzie taki pozornie 'drobny' błąd skutkował koniecznością powtórzenia badań terenowych, a nawet stratami finansowymi, dlatego warto zbudować nawyk weryfikacji takich szczegółów za każdym razem.