Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Zauważalnym błędem w rozumieniu przedstawionego zagadnienia jest nieuwzględnienie podstawowej zasady geologicznej – uskok (czyli deformacja tektoniczna) nie może przecinać warstw, które powstały po wystąpieniu tego ruchu. Wybierając odpowiedzi sugerujące, że uskok powstał po triasie, przed dewonem czy przed ordowikiem, pomijasz analizę relacji przecinania, która jest kluczowa przy interpretacji map i przekrojów geologicznych. Często spotykam się z tym, że uczniowie mylą się, bo patrzą głównie na wiek najstarszych lub najmłodszych skał na mapie, zamiast skupić się na wzajemnym ułożeniu warstw i linii uskoku. W rzeczywistości, patrząc na fragment, łatwo zauważyć, że uskok przecina warstwy dewonu (D), ale nie narusza już młodszych osadów, takich jak perm (P) i trias (T). Tym samym nie ma możliwości, aby uskok był starszy od dewonu – bo wtedy nie przeciąłby tej serii skalnej, a nawet starszych warstw ordowiku czy syluru. Podobnie, nie mógł powstać po triasie, ponieważ wówczas następowałyby przesunięcia również najmłodszych skał. Moim zdaniem, takie błędne rozumowanie wynika najczęściej z automatycznego wybierania najstarszych lub najmłodszych możliwych okresów, bez dokładnej analizy przebiegu uskoku względem warstw. W praktyce geologicznej, np. przy dokumentowaniu uskoków czy planowaniu inwestycji wymagających przewiercania struktur, takie pomyłki mogą prowadzić do poważnych błędów projektowych. Zawsze warto poświęcić chwilę, żeby przeanalizować, które warstwy są przecinane, a które nie – to podstawa solidnej interpretacji geologicznej. Z mojego doświadczenia wynika, że ćwiczenie na konkretnych przekrojach naprawdę pomaga zrozumieć tę zasadę i później stosować ją z automatu w praktyce.