Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Odpowiedzi wskazujące na powstanie uskoku po permie, przed sylurem lub przed dewonem wynikają najczęściej z niezrozumienia podstawowych zasad odczytywania kolejności zdarzeń geologicznych na mapach tektonicznych. Jeśli ktoś zakłada, że uskok powstał po permie, mógł nie zwrócić uwagi, że warstwy permskie (oznaczone jako P) nie są przemieszczone przez ten uskok – są one nienaruszone, więc uskok jest od nich starszy. Z kolei opcje „przed sylurem” i „przed dewonem” zakładają, że uskok powstał jeszcze przed utworzeniem tych warstw, co byłoby widoczne na mapie w postaci przemieszczenia jeszcze starszych jednostek lub braku przecięcia młodszych. W praktyce terenowej takie nieporozumienia zdarzają się, gdy ktoś nie analizuje dokładnie przebiegu linii uskoku wobec poszczególnych jednostek skalnych. Prawidłowa identyfikacja wieku uskoku wymaga uwzględnienia zasady przekroju – obiekt geologiczny może naruszać tylko to, co już istniało w momencie jego powstawania. Typowy błąd myślowy to skupienie się na najstarszych lub najmłodszych warstwach bez patrzenia na relacje przecięć – wtedy łatwo przegapić, co naprawdę zostało przesunięte. Zawsze warto stosować dobrą praktykę analizy wszystkich kontaktów na mapie i szukać dowodów w postaci przeciętych warstw, bo dopiero wtedy można poprawnie ustalić chronologię deformacji. To kluczowa umiejętność nie tylko dla geologów terenowych, ale też dla projektantów i inżynierów geotechnicznych, bo od niej zależy prawidłowe rozpoznanie budowy podłoża i ocena potencjalnych zagrożeń.