Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Analizując mapę geologiczną, łatwo wpaść w pułapkę błędnej interpretacji wieku uskoku na podstawie obecności starszych formacji, takich jak karbon czy trias. Powszechnym błędem jest zakładanie, że skoro na mapie widoczne są warstwy starsze od permu, to uskok musiał powstać wcześniej, czyli przed triasem lub nawet przed karbonem. Tymczasem, zgodnie z regułami stratygrafii i zasadą przekroju, o wieku uskoku świadczy najmłodsza przecinana przez niego warstwa – w tym przypadku jest to perm. To znaczy, że uskok powstał po utworzeniu skał permskich, gdyż przecina je oraz młodsze utwory, a nie starsze jednostki. Podobne nieścisłości pojawiają się przy interpretacji skał kredowych lub paleogenu, gdzie mylne założenie opiera się na domniemaniu, że obecność tych warstw bezpośrednio związuje się z czasem powstania deformacji. Jednak w praktyce, zgodnie z dobrymi praktykami zawodowymi i standardami geologii, wiek uskoku wyznacza się właśnie po najmłodszej przeciętej warstwie, a nie po starszych jednostkach czy ich położeniu względem uskoku. Takie pomyłki wynikają często z braku doświadczenia w czytaniu map geologicznych lub niewystarczającej znajomości zasad tektoniki. W codziennej pracy geologa od prawidłowej oceny wieku uskoku zależą dalsze decyzje projektowe, więc warto zawsze dokładnie analizować układ warstw i ich relacje z uskokiem, zamiast opierać się na intuicji czy pozornie oczywistych przesłankach.