Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Interpretacja pomiarów magnetycznych w geologii bywa źródłem nieporozumień, szczególnie jeśli chodzi o to, jakie surowce są w stanie wygenerować wyraźne anomalie magnetyczne. Siarka, chociaż jest surowcem ważnym dla przemysłu, nie wykazuje podatności magnetycznej, brak jej też właściwości ferromagnetycznych, więc jej obecność w podłożu nie wpływa na lokalne pole magnetyczne. Podobnie rzecz ma się z węglem: jest to surowiec organiczny, a jego skład chemiczny oraz struktura nie powodują zmian w natężeniu pola magnetycznego na tyle dużych, by dało się je wykrywać typowymi metodami magnetometrycznymi. Często spotykałem się z opinią, że skoro duże złoża węgla są widoczne na przekrojach geologicznych, to może i da się je wykryć magnetometrem – ale to nie jest prawda. Sól kamienna z kolei również nie posiada właściwości magnetycznych, bo jest typową skałą osadową, zbudowaną w większości z halitu, który nie reaguje na pole magnetyczne. Z mojego doświadczenia wynika, że jednym z najczęstszych błędów jest zakładanie, że każda duża masa skalna może wywoływać anomalię magnetyczną, ale to uproszczenie. W praktyce tylko rudy żelaza – dzięki obecności minerałów jak magnetyt (Fe3O4) – są łatwo wykrywalne z użyciem magnetometrów. Takie podejście jest standardem w geofizyce górniczej i można to zobaczyć w publikacjach branżowych, gdzie podkreśla się, że magnetometria to narzędzie głównie dla złóż rud żelaza, ewentualnie niektórych rud manganu, ale nie surowców typu siarka, węgiel czy sól. Warto o tym pamiętać przy analizie map anomalii, a także przy planowaniu prac poszukiwawczych – właściwy dobór metody geofizycznej jest tu kluczowy i zgodny z najlepszymi praktykami inżynierii geologicznej.