Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wiele osób myli różne typy nisz terenowych, bo same nazwy potrafią być zbliżone, ale każdy rodzaj ma odmienny mechanizm powstawania i inne znaczenie w praktyce. Nisze niwalne, chociaż brzmią dość podobnie, są związane z procesami związanymi z topnieniem śniegu i lodu, czyli działaniem wody, a nie wiatru – typowe dla terenów górskich, zwłaszcza tam, gdzie śnieg zalega przez dłuższy czas i prowadzi do powstawania małych zagłębień na stokach. To zupełnie inna bajka niż działalność eoliczna. Nisze źródłowe natomiast powstają tam, gdzie woda wypływa na powierzchnię – przy źródłach – i jej erozyjna działalność prowadzi do wykształcenia się niewielkich zagłębień czy nawet większych kotlin. Tu znowu podstawową siłą jest woda, a nie wiatr. Z kolei nisze abrazyjne wiążą się z erozją wywołaną ruchem fal morskich albo rzecznych, najczęściej na klifach, gdzie siła mechanicznia fal „wycina” w podłożu charakterystyczne wnęki czy zagłębienia. Typowym miejscem ich występowania są wybrzeża morskie, np. klify nad Bałtykiem, albo brzegi rzek. Mylenie tych pojęć często wynika z pobieżnej znajomości procesów geomorfologicznych albo z faktu, że na lekcjach zwraca się uwagę głównie na definicje, bez praktycznych przykładów. Z mojego punktu widzenia, najlepiej jest patrzeć nie na samą nazwę, ale na proces, który stoi za powstaniem danej formy – wtedy łatwiej skojarzyć, że deflacja to wywiewanie przez wiatr, a nie przez wodę czy lód. To podejście znacznie ułatwia rozeznanie się w terenie i późniejsze stosowanie tej wiedzy, np. w inżynierii środowiska czy geotechnice.