Galena to minerał będący siarczkiem ołowiu, o wzorze chemicznym PbS, który jest najważniejszym surowcem wykorzystywanym do produkcji ołowiu. Zawartość ołowiu w galenie wynosi średnio od 86% do 87%, co czyni ją kluczowym surowcem w przemyśle metalurgicznym. Galena ma znaczenie nie tylko w kontekście pozyskiwania ołowiu, ale również w produkcji srebra, które jest często wydobywane jako produkt uboczny podczas rafinacji galeny. Zastosowanie ołowiu obejmuje przemysł akumulatorowy, gdzie jest kluczowym składnikiem akumulatorów kwasowo-ołowiowych, a także w produkcji osłon radiologicznych oraz materiałów do lutowania. Wydobycie galeny jest ściśle regulowane przez normy ochrony środowiska, a jej przetwarzanie powinno odbywać się zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, aby zminimalizować wpływ na środowisko. Ponadto, galena jest także interesującym obiektem badań geologicznych, ze względu na swoje występowanie oraz związki z innymi minerałami w złożach metalicznych.
Hematyt jest tlenkiem żelaza (Fe2O3) i jest jednym z najważniejszych źródeł żelaza, a nie ołowiu. Chociaż często jest mylony z innymi surowcami mineralnymi, hematyt nie ma właściwości ani składu chemicznego, które pozwalałyby na pozyskiwanie ołowiu. Sfaleryt, z drugiej strony, to minerał siarczkowy, ale jego głównym składnikiem jest cynk (ZnS), a nie ołów. Ostatni z wymienionych minerałów, chalcozyna, to również siarczek, który zawiera miedź (Cu2S), i nie ma związku z ołowiem. Te pomyłki mogą wynikać z niepełnego zrozumienia klasyfikacji minerałów oraz ich właściwości. Prawidłowe odróżnianie minerałów siarczkowych jest kluczowe w naukach geologicznych oraz podczas poszukiwań surowców mineralnych. Słabe zrozumienie chemii minerałów może prowadzić do pomyłek w identyfikacji cennych surowców, co w konsekwencji może wpłynąć na decyzje inwestycyjne w górnictwie oraz przemyśle wydobywczym. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie poznać właściwości mineralnych surowców, ich zastosowania oraz metody wydobycia.