Kwalifikacja: GIW.02 - Eksploatacja podziemna złóż

Galena, będąca minerałem ołowiu, ma niewielką zawartość żelaza, co czyni ją nieodpowiednią jako ruda żelaza. Jej zastosowania koncentrują się głównie w produkcji ołowiu i jako materiał wytwórczy dla baterii kwasowo-ołowiowych, co nie ma związku z przemysłem stalowym. Z kolei chalkopiryt, jako główny minerał miedzi, również nie ma zastosowania w produkcji żelaza. Jego zawartość miedzi sprawia, że jest kluczowy w wydobyciu metalu miedzi, a nie żelaza. Limonit, będący jedną z rud żelaza, ma znacznie niższą zawartość żelaza niż magnetyt, co czyni go mniej pożądanym w kontekście przemysłu metalurgicznego. Zawiera jedynie 55-60% żelaza, co sprawia, że uzyskanie odpowiedniego stężenia tego metalu jest mniej efektywne. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych minerałów z jedną kategorią surowców bez zrozumienia ich specyficznych właściwości i zastosowań. Wybór odpowiednich minerałów dla przemysłu stalowego powinien opierać się na ich zawartości żelaza oraz efektywności procesów przetwórczych, co jednoznacznie wskazuje na magnetyt jako najbardziej wartościowy surowiec w tej kategorii.