Odpowiedź 'klasy I' jest poprawna, ponieważ według klasyfikacji W. Budryka eksploatacja pokładów węgla z pełnym zawałem stropu jest możliwa wyłącznie w przypadku stropów klasy I. Stropy tej klasy charakteryzują się dużą stabilnością oraz odpowiednią nośnością, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników i efektywności wydobycia. W praktyce, węgiel wydobywany z takich stropów można eksploatować bez obaw o osunięcia czy inne niebezpieczeństwa związane z niestabilnością stratyfikacji geologicznej. W standardach branżowych, takich jak normy bezpieczeństwa pracy w górnictwie, podkreśla się znaczenie jakości stropów w kontekście zapobiegania wypadkom i katastrofom. Przykładem praktycznym zastosowania tej wiedzy jest przeprowadzanie regularnych inspekcji stropów oraz wdrażanie odpowiednich technologii wsparcia, takich jak wzmocnienia i stosowanie materiałów odpornych na działanie sił geologicznych.
Odpowiedzi 'klasy II', 'klasy III' oraz 'klasy IV' są błędne, ponieważ każda z tych klas stropów charakteryzuje się innymi właściwościami mechanicznymi i stabilnością, które nie są wystarczające do prowadzenia eksploatacji z pełnym zawałem stropu. Klasa II dotyczy stropów, które są mniej stabilne niż klasy I, co wiąże się z większym ryzykiem osunięć i wypadków. W przypadku stropów klasy III, problemy z nośnością jeszcze bardziej się pogłębiają, co czyni je nieodpowiednimi do tego typu eksploatacji. Klasa IV z kolei odnosi się do stropów, które są najniżej oceniane pod względem stabilności, a ich użycie w kontekście pełnego zawału stropu może prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia i życia górników. W praktyce, ignorowanie tych klasyfikacji może prowadzić do katastrof, które mogłyby zostać uniknięte dzięki odpowiednim przygotowaniom i przestrzeganiu standardów branżowych. Warto zatem zawsze odnosić się do klasyfikacji i norm, aby zapewnić bezpieczeństwo w procesie eksploatacji węgla.