Kwalifikacja: GIW.09 - Organizacja i prowadzenie eksploatacji podziemnej złóż

Wybór niewłaściwych zakresów odległości dla pomocniczych zapór przeciwwybuchowych może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i materialnych. W przypadku odpowiedzi wskazujących na zakresy 20 ÷ 150 m, 80 ÷ 210 m, czy 100 ÷ 250 m, należałoby zwrócić uwagę na to, iż są to wartości niezgodne z praktykami i normami bezpieczeństwa. 20 m stanowi zbyt małą odległość, co może skutkować bezpośrednim zagrożeniem dla pracowników oraz infrastruktury, w przypadku, gdy wybuch nastąpi w bliskiej odległości. Z drugiej strony, odległości powyżej 200 m, takie jak 210 m czy 250 m, są nieuzasadnione, ponieważ w praktyce mogą być nieefektywne i nieekonomiczne, gdyż wiążą się z nadmiernym rozprzestrzenieniem zapór, co wprowadza dodatkowe koszty i komplikacje organizacyjne. Oprócz tego, istnieje ryzyko, że takie podejście doprowadzi do zbagatelizowania zagadnienia wentylacji i skuteczności systemów zabezpieczeń. Ważne jest, aby rozumieć, że odpowiednie podejście do projektowania i rozmieszczenia zapór przeciwwybuchowych musi opierać się na szczegółowych analizach ryzyka i zgodności z wymogami normatywnymi, co zapewnia efektywność działań prewencyjnych oraz ochrony zdrowia i życia pracowników.