Wydobycie dobowe można obliczyć, korzystając z wzoru: Q = V * ρ, gdzie Q to wydobycie w Mg/d, V to objętość wydobytego węgla w m³, a ρ to gęstość węgla w Mg/m³. W pierwszej kolejności obliczamy objętość: V = długość * wysokość * postęp dobowy. W naszym przypadku: V = 300,0 m * 2,5 m * 3,6 m/d = 2700 m³/d. Następnie przeliczamy tę objętość na masę, używając gęstości węgla wynoszącej 1,4 Mg/m³: Q = 2700 m³/d * 1,4 Mg/m³ = 3780 Mg/d. Takie obliczenia są standardową praktyką w przemyśle górniczym i służą do efektywnego zarządzania wydobyciem, a także optymalizacji procesów technologicznych. Wiedza na temat gęstości i objętości surowców jest kluczowa przy planowaniu wydobycia oraz ocenie rentowności działalności górniczej.
Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć typowe błędy w obliczeniach związanych z wydobyciem węgla. W przypadku Q = 1512 Mg/d, zgubiono z oceny kluczowy element, jakim jest prawidłowe obliczenie objętości wydobycia. Prawidłowe podejście wymaga uwzględnienia zarówno długości ściany, wysokości, jak i postępu dobowego. Sprawdzając wydobycie równe 2700 Mg/d, można zauważyć, że te obliczenia ignorują gęstość materiału, co prowadzi do poważnych błędów w ocenie rzeczywistego wydobycia. Odpowiedź 1050 Mg/d również wskazuje na nieprawidłowe przeliczenia, które mogły wynikać z niewłaściwego zastosowania wzorów lub pominięcia istotnych danych, takich jak gęstość węgla, co jest fundamentalne w tej branży. Całościowo, pomyłki te podkreślają znaczenie dokładnych obliczeń oraz zrozumienia podstawowych zasad fizyki materiałów, co jest niezbędne w przemyśle górniczym. Bez właściwej analizy nie można osiągnąć efektywności w wydobyciu oraz optymalizacji procesów.