Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych

Wiele osób podczas nauki składu tekstu łatwo myli pojęcia związane z typografią, bo rzeczywiście – elementów tu sporo, każdy trochę brzmi podobnie. Weźmy na przykład dywiz. To nie błąd, tylko znak, który służy do łączenia wyrazów albo dzielenia ich na końcu wiersza. Użycie dywizu staje się błędem dopiero wtedy, gdy jest nadużywany lub źle wstawiony (np. wiszący na początku wiersza), ale sam fakt jego obecności nie tworzy korytarzy. Bardzo popularnym nieporozumieniem jest też mylenie bękarta z korytarzem. Bękart to pojedynczy wyraz lub bardzo krótki fragment przeniesiony na początek nowej kolumny lub strony, co psuje estetykę i czytelność – ale dotyczy tylko jednej linii, a nie całych pasm pustych przestrzeni. Z kolei zawieszka to sytuacja, gdy pojedynczy znak interpunkcyjny (np. myślnik, cudzysłów) zostaje na końcu wiersza i „wisi” bez wyrazu – również błąd, ale zupełnie innej natury, nie mający nic wspólnego z pionowymi pasmami. Typowe błędy myślowe wynikają najczęściej z powierzchownego przyglądania się składowi – jeśli widzimy powtarzające się puste przestrzenie, to korytarz, a nie dywiz, bękart czy zawieszka. Każde z tych pojęć opisuje inny aspekt łamania tekstu, dlatego warto je rozróżniać – wtedy praca nad układem treści staje się dużo prostsza, no i… o niebo lepiej wygląda. Profesjonalni składacze od razu zwracają na to uwagę, bo wpływa to bezpośrednio na komfort czytelnika i ogólną ocenę projektu.