Wkład z okładką w oprawie zeszytowej jest najczęściej łączony drutem, co jest zgodne z obowiązującymi standardami w branży introligatorskiej. Połączenie drutem, znane również jako spiralne, zapewnia trwałość i elastyczność, umożliwiając jednoczesne otwieranie i zamykanie zeszytu. Połączenie to sprawia, że kartki zeszytu są swobodnie obracane, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów edukacyjnych, notatek czy dokumentów roboczych. Dzięki użyciu drutu, oprawa jest również bardziej estetyczna i odporna na uszkodzenia mechaniczne. W praktyce, zastosowanie drutu w oprawie zeszytowej jest nie tylko funkcjonalne, ale również przyspiesza proces produkcji, co jest korzystne z punktu widzenia kosztów i czasu realizacji. Dodatkowo, w przypadku zeszytów wykorzystywanych w szkołach czy biurach, drutowane połączenie jest powszechnie uznawane za profesjonalne i wytrzymałe, co z pewnością wpływa na satysfakcję użytkowników.
Mimo że taśma, wiskoza i nici są popularnymi materiałami stosowanymi w różnych dziedzinach introligatorskich, ich zastosowanie do łączenia wkładu z okładką w oprawie zeszytowej nie jest odpowiednie. Taśma, chociaż łatwa w użyciu, nie zapewnia wystarczającej trwałości i elastyczności, co może prowadzić do szybkiego uszkodzenia. W przypadku zeszytów intensywnie użytkowanych, takich jak te używane w szkołach, taśma może się odkleić, co skutkuje odpadaniem kartek. Kierowanie się praktycznością i funkcjonalnością w oprawie zeszytowej, taśma jest niewystarczającym rozwiązaniem. Podobnie wiskoza, która jest materiałem stosowanym w szyciu, nie jest najlepszym rozwiązaniem do łączenia papieru z okładką. Może nie utrzymywać odpowiedniego napięcia, co prowadzi do deformacji zeszytu. Z kolei nić, mimo że może być używana w niektórych technikach introligatorskich, wymaga znacznie więcej czasu i umiejętności, by uzyskać trwałe połączenie. W praktyce użycie nici do łączenia wkładów w zeszytach jest bardziej skomplikowane, co czyni je mniej efektywnym rozwiązaniem w porównaniu do drutu. W związku z tym, niezrozumienie tych różnic może prowadzić do wyboru mniej trwałych i funkcjonalnych metod łączenia, co negatywnie wpływa na jakość końcowego produktu.