Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych

Przy analizie kolorów w modelu CMYK łatwo jest pomylić poszczególne wartości, szczególnie kiedy nie mamy doświadczenia w pracy z tą przestrzenią. Zdarza się, że ktoś błędnie kojarzy intensywną czerwień lub zgaszony błękit z obecnością sporej ilości żółci lub magenty, jednak tak nie działa mieszanie barw w druku. Skład C0 M30 Y100 K0 oznacza, że całkowicie pominięto cyjan, obecna jest jedynie umiarkowana ilość magenty i maksimum żółci, a czerni nie ma wcale – więc niemożliwe, aby taki kolor przybrał odcień ani zielonkawy, ani niebieski, ani też intensywnie czerwony. Te błędne odpowiedzi wynikają najczęściej z przyzwyczajeń związanych z postrzeganiem barw na monitorze lub mylenia modelu CMYK z RGB. Typowym błędem jest też utożsamianie dużej ilości magenty lub cyjanu z kolorami, które w rzeczywistości powstają w wyniku zupełnie innych proporcji. W praktyce, aby uzyskać zieleń, potrzebny jest przede wszystkim cyjan i żółty, a dla czystego niebieskiego dominuje cyjan z pewnym dodatkiem magenty – żółty praktycznie nie występuje. Czerwień wymaga z kolei pełnej magenty i żółtego, ale zwykle w innych proporcjach niż podane w pytaniu. Takie nieporozumienia dobrze pokazują, jak ważne jest praktyczne testowanie kolorów na próbkach wydruku i korzystanie z wzorników Pantone lub drukarskich, a nie poleganie wyłącznie na teorii lub własnej percepcji w świetle monitora. Moim zdaniem, kluczowe jest nie tylko znanie teorii, ale także nabranie doświadczenia poprzez faktyczną obserwację efektów – z czasem takie pomyłki zdarzają się coraz rzadziej.