Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych

Struktura czwórki tytułowej w publikacjach drukowanych jest jasno określona przez tradycję wydawniczą oraz zalecenia branżowe, które w Polsce są stosunkowo konsekwentnie przestrzegane. Wiele osób myli się, przypisując stronie pierwszej lub drugiej nazwę „redakcyjnej”, co wynika często z intuicyjnego przekonania, że początek książki to miejsce na wszelkie dane formalne. Jednak pierwsza strona czwórki tytułowej to zwykle tytułowa – prezentuje tytuł, autora i ewentualnie wydawnictwo. Druga strona, tzw. strona verso, zazwyczaj służy do podania oryginalnego tytułu, informacji o prawach autorskich, czasem krótkiego opisu czy cytatu, ale rzadko zawiera szczegółowe dane redakcyjne. Trzecia strona, potocznie zwana przedtytułową, bywa miejscem na dedykacje lub wykaz serii wydawniczych i też nie pełni funkcji redakcyjnej. Przekonanie, że dane redakcyjne mogą być na tych stronach, często bierze się z nieznajomości standardów PN-N-01201, gdzie jasno opisano układ czwórki tytułowej. Typowym błędem jest traktowanie strony tytułowej jako uniwersalnego miejsca na wszelkie dane o książce, podczas gdy praktyka pokazuje, że strony są wyraźnie wyspecjalizowane. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby, które nie miały do czynienia z przygotowaniem publikacji lub zawodowo nie zajmowały się bibliotekarstwem, rzadko rozumieją, czemu taka precyzja jest istotna – a przecież poprawne rozpoznanie strony redakcyjnej ma znaczenie np. podczas inwentaryzacji, zgłaszania reklamacji czy nawet cytowania publikacji w literaturze naukowej. Uporządkowanie informacji na czwórce tytułowej zwiększa wiarygodność wydawnictwa i minimalizuje ryzyko błędów przy dalszym przetwarzaniu informacji o książce. Może nie brzmi to może porywająco, ale jest po prostu praktyczne i bardzo ułatwia życie w branży.