Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych

Przygotowując bitmapę do druku, można łatwo zgubić się w technicznych detalach i skupić na niewłaściwych aspektach. Wiele osób, zwłaszcza początkujących, przykłada ogromną wagę do takich spraw jak kontrast barw, tonowanie HDR czy nawet ekspozycja, bo wydaje się to ważne w fotografii czy edycji na potrzeby internetu. Niestety, w praktyce poligraficznej to nie one są kluczowe. Owszem, kontrast czy kadrowanie mogą poprawiać estetykę, ale nie mają wielkiego wpływu na to, czy plik będzie się dobrze drukował. Brak odpowiednich wymiarów bitmapy skutkuje zniekształconymi grafikami, a niska rozdzielczość to gwarantowane piksele na wydruku. Tryb kolorów to kolejny pułapka: jeśli zostawisz RGB, drukarnia uzyska inne barwy niż widzisz na monitorze, czasem bardzo nieprzyjemne dla oka. Filtry czy autodopasowanie można używać w ramach obróbki graficznej, ale one nie zmienią faktu, że druk wymaga konkretnych parametrów technicznych – tak jest od lat i to się nie zmienia. Z mojego doświadczenia wynika, że największym błędem jest mylenie przygotowania pliku do internetu z przygotowaniem do druku. Do sieci faktycznie możesz kierować uwagę na ekspozycję, filtry, kontrast, bo tam rozdzielczość czy tryb kolorów schodzi na drugi plan. Jednak w druku podstawą są wymiary bitmapy w centymetrach lub milimetrach, rozdzielczość minimum 300 dpi oraz ustawiony tryb kolorów CMYK. Wszystkie inne aspekty, mimo że mogą poprawiać wygląd na ekranie, nie mają bezpośredniego znaczenia dla jakości wydruku. Warto więc od początku kierować się standardami poligraficznymi – to naprawdę się opłaca i pozwala uniknąć wielu kosztownych poprawek.