Krój pisma szeryfowego, charakteryzujący się dodatkowymi ozdobnymi detalami na końcach liter, jest uważany za najbardziej sprzyjający czytaniu długich tekstów w publikacjach drukowanych. Badania pokazują, że szeryfy pomagają w prowadzeniu wzroku od jednej litery do drugiej, co zwiększa komfort i szybkość czytania. Przykłady takich krojów to Times New Roman czy Garamond, które od lat są wykorzystywane w literaturze, gazetach i książkach. W kontekście standardów typograficznych, krój pisma szeryfowego wspiera również hierarchię tekstu, co pozwala na lepszą organizację informacji. Warto zauważyć, że w przypadku dłuższych tekstów, odpowiedni krój pisma ma kluczowe znaczenie dla zachowania uwagi czytelnika oraz zrozumienia przekazu. Dlatego w projektowaniu publikacji drukowanych, zaleca się stosowanie krojów szeryfowych w obrębie głównych bloków tekstowych, podczas gdy bezszeryfowe mogą być używane w nagłówkach lub na stronach internetowych, gdzie inne zasady typograficzne mogą obowiązywać.
Jednoelementowy krój pisma odnosi się zazwyczaj do typografii bez dodatków, co może czynić tekst mniej atrakcyjnym i trudniejszym do przetrawienia w dłuższej perspektywie. Bezszeryfowy krój, chociaż może być bardziej nowoczesny i stosowany w środowiskach cyfrowych, nie oferuje takiej samej pomocy w prowadzeniu wzroku jak szeryfowy. Chociaż wiele osób preferuje bezszeryfowe czcionki w kontekście ekranów, ich zastosowanie w drukowanych materiałach nie sprzyja długotrwałemu czytaniu. Dwuelementowy krój pisma może wprowadzać zbędne rozpraszające elementy, które utrudniają płynność czytania. Kluczowym aspektem jest to, że w projektowaniu graficznym i typograficznym powinno się dążyć do praktyczności i efektywności w przekazywaniu treści. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że wszystkie nowoczesne kroje będą równie skuteczne w różnych mediach. Zrozumienie różnic pomiędzy krojami i ich wpływu na odbiór tekstu jest kluczowe dla efektywnej komunikacji wizualnej. Typografia jest nie tylko kwestią estetyki, lecz także funkcjonalności oraz zrozumienia zachowań ludzkich i ich interakcji z tekstem.