Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych

Bardzo często można spotkać się z przekonaniem, że do przygotowania odbitki próbnej nadają się pliki graficzne takie jak PNG, albo nawet fizyczne formy drukowe czy kopiowe, ale niestety to są mylne założenia. Pliki PNG, choć popularne w projektowaniu czy prezentacjach cyfrowych, kompletnie nie nadają się do proofingu poligraficznego – po pierwsze nie obsługują przestrzeni barwnych CMYK w pełni profesjonalnie, po drugie nie dają możliwości precyzyjnego osadzenia profili ICC czy spłaszczenia przezroczystości, co jest kluczowe dla prawidłowej kontroli koloru i zgodności z finalnym wydrukiem. Użycie PNG w środowisku poligraficznym to częsty błąd początkujących grafików, wynikający z przekładania nawyków z internetu do poważnej pracy drukarskiej. Forma kopiowa oraz forma drukowa to już są elementy samego procesu produkcyjnego, czyli narzędzia wykorzystywane w maszynach drukarskich do przenoszenia obrazu na podłoże – bezpośrednie używanie ich w przygotowaniu certyfikowanego proofu nie ma sensu technicznego, bo proof musi powstać zanim zostaną one w ogóle wykonane. To właśnie na etapie proofingu sprawdzamy poprawność kolorów i całego projektu, żeby uniknąć kosztownych błędów już na etapie produkcji. Zdarza się, że niektóre osoby myślą, że można wykonać proof na podstawie tego, co już znajduje się na formie drukowej, ale to odwracanie procedury – proof powstaje właśnie po to, żeby takiej formy nie trzeba było poprawiać w ostatniej chwili. Moim zdaniem takie pomyłki pokazują, jak ważne jest rozumienie całego workflow poligraficznego i znajomość aktualnych branżowych standardów, które jasno wskazują, że plik PDF jest jedynym sensownym materiałem wyjściowym do certyfikowanego proofowania.