Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych

Wybierając odpowiedni format pliku do pracy z profesjonalną grafiką, trzeba rozumieć ograniczenia i specyfikę każdego z nich. Format JPG, choć bardzo popularny w publikacjach internetowych i fotografii konsumenckiej, nie obsługuje przezroczystości – każdy obszar obrazu musi mieć przypisany jakiś kolor tła. Dodatkowo, JPG ogranicza się do 8 bitów na kanał, co skutkuje 256 poziomami jasności na kanał i znacznie zawęża zakres kolorów w porównaniu do głębi 16-bitowej. Kompresja stratna w JPG usuwa pewne informacje o obrazie, co przy ponownej edycji może prowadzić do degradacji jakości. BMP to format bardzo prosty, kiedyś wykorzystywany głównie w systemach Windows. Może on obsługiwać szeroką gamę głębi kolorów, w tym 16 bitów na kanał (w zależności od implementacji), ale nie jest standardowo wykorzystywany do przezroczystości, a pliki są bardzo duże, bo BMP praktycznie nie stosuje kompresji. Format GIF z kolei obsługuje przezroczystość, ale tylko na zasadzie jednego przezroczystego koloru (brak półprzezroczystości) i ogranicza się do palety 256 kolorów, czyli 8 bitów na cały obraz, co całkowicie wyklucza go z zastosowań wymagających głębokiej rozpiętości tonalnej. W praktyce więc, wybór tych formatów do profesjonalnych prac graficznych wymagających zarówno przezroczystości, jak i szerokiej głębi kolorów, prowadzi do licznych ograniczeń i problemów. Wiele osób myśli, że skoro BMP może mieć dużą głębię, to rozwiązuje problem – ale brak obsługi kanału alfa dyskwalifikuje go w kontekście przezroczystości. Z kolei GIF jest często wybierany ze względu na prostą przezroczystość, ale bardzo niska jakość kolorystyczna sprawia, że nie nadaje się do bardziej zaawansowanych projektów. Współczesne standardy branżowe zdecydowanie promują formaty bezstratne i elastyczne, takie jak PNG, szczególnie gdy chodzi o profesjonalną obróbkę i publikacje cyfrowe.