Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych

Patrząc na odpowiedzi, każda z nich dotyka jakiegoś aspektu technologii produkcji opakowań, jednak tylko jedna odpowiada na praktyczne wymagania procesu klejenia. Wiele osób może pomylić takie strefy z miejscem na znaki akcyzy, bo faktycznie czasem na opakowaniach zostawia się wolne pole na kontrolowane oznaczenia, ale tam chodzi raczej o kwestie podatkowe i ich lokalizacja jest określana przez ustawodawcę, a nie przez potrzeby techniczne produkcji. Wskazywanie miejsca lakierowania wybiórczego to też częsty trop, ale lakier wybiórczy albo jest dokładnie zaznaczony odrębnymi warstwami projektowymi, albo wręcz przeciwnie – nie nakłada się go tam, gdzie nie jest potrzebny, natomiast w miejscach pod klej nigdy nie stosuje się lakieru, bo to bardzo utrudnia przyczepność. Bigowanie, czyli wygniatanie linii zgięcia, również wymaga precyzji, ale linie bigowania są oznaczane inaczej – zazwyczaj liniami przerywanymi, a nie przez wskazywanie pustych pól. Typowy błąd polega na myleniu tych wszystkich technik przygotowania produkcji, gdy tymczasem w praktyce miejsca bez zadruku są konsekwentnie rezerwowane dla operacji klejenia. To podstawa, bo tylko wtedy uzyskujemy trwałe, estetyczne i funkcjonalne połączenia. Branża nie pozostawia tu miejsca na przypadek – nieprzestrzeganie tej zasady to prosta droga do reklamacji opakowań, czego chyba nikt nie chce. Warto zwracać uwagę na te niuanse, bo to one odróżniają projektanta świadomego procesów produkcyjnych od osoby skupiającej się wyłącznie na walorach graficznych.