Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych

Wiele osób myli formaty plików graficznych, głównie przez to, że niektóre z nich są bardzo popularne, ale zupełnie nie mają związku z bitmapą. Przykładowo PDF oraz AI to formaty wektorowe stworzone przez Adobe – PDF służy głównie do prezentacji i wymiany dokumentów, a AI (Adobe Illustrator) to natywny format programu do grafiki wektorowej. PCX jest co prawda starszym formatem bitmapowym, ale praktycznie wyszedł z użycia i raczej go już nie spotkasz w nowoczesnych workflow. CDR to natywny format CorelDRAW – też grafika wektorowa, a DOCX czy DOC to przecież typowe formaty dokumentów tekstowych Microsoft Word, więc ich zastosowanie do bitmap po prostu nie ma sensu. INDD natomiast to plik Adobe InDesigna, czyli programu do składu publikacji – tam możesz mieć obrazy bitmapowe, ale sam format pliku nie jest bitmapą, tylko projektem publikacji. Częstym błędem jest zakładanie, że każdy znany format graficzny lub dokumentowy nadaje się do przechowywania bitmap, co prowadzi do złych praktyk np. dołączania zdjęć do plików tekstowych zamiast przekazywania ich w natywnych formatach graficznych. W profesjonalnym środowisku przyjmuje się, że podstawowe formaty bitmapowe to właśnie JPEG, TIFF i PSD, bo zapewniają odpowiednią jakość, możliwość edycji oraz szeroką kompatybilność z programami graficznymi. Warto zapamiętać, że wybór odpowiedniego formatu wpływa zarówno na jakość wydruku, jak i na efektywność pracy z plikami, a błędne wybory mogą spowodować utratę jakości lub brak możliwości dalszej edycji. Dobrą praktyką jest więc nie tylko znać skróty, ale rozumieć, do czego dany format został stworzony i w jakich sytuacjach najlepiej się sprawdzi.