Kwalifikacja: HAN.01 - Prowadzenie sprzedaży
Zawód: Technik handlowiec
Franco jako zasada dostarczania towaru wskazuje, że koszty transportu są pokrywane przez
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zasada Franco, znana również jako zasada FCA (Free Carrier), wskazuje, że koszty transportu do miejsca przeznaczenia ponosi sprzedający. Oznacza to, że sprzedający jest odpowiedzialny za zorganizowanie transportu oraz pokrycie jego kosztów do momentu, gdy towar zostanie przekazany przewoźnikowi w umówionym punkcie. Ta zasada jest kluczowa w transakcjach międzynarodowych oraz handlu krajowym, ponieważ definiuje odpowiedzialność i ryzyko związane z dostawą towarów. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której producent mebli sprzedaje swoje wyroby do sklepu detalicznego, organizując transport mebli do magazynu sklepu. W takiej sytuacji sprzedający powinien uwzględnić koszty transportu w cenie towaru, co jest zgodne z praktykami dobrej współpracy handlowej. To podejście nie tylko minimalizuje ryzyko finansowe dla odbiorcy, ale również przyczynia się do lepszego zarządzania łańcuchem dostaw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Wybór odpowiedzi, w której wskazano agencję reklamową, odbiorcę lub bank jako ponoszących koszty transportu, opiera się na nieporozumieniu dotyczących zasad dostaw towarów oraz odpowiedzialności za logistykę. Agencja reklamowa, mimo że może być zaangażowana w promocję produktów, nie ma związku z fizycznym transportem towarów. Odpowiedzialność za koszt transportu spoczywa na stronach umowy sprzedaży, a nie na osobach trzecich, które nie uczestniczą w transakcji. W przypadku odbiorcy, zasada Franco jasno określa, że to sprzedający ponosi koszty do momentu przekazania towaru przewoźnikowi. Uznanie odbiorcy za odpowiedzialnego za te koszty mogłoby prowadzić do nieporozumień i konfliktów w trakcie realizacji zamówienia. Z kolei bank, jako instytucja finansowa, zajmuje się zabezpieczeniem transakcji, a nie logistyką dostaw, co dodatkowo podkreśla błędny tok myślenia. Typowym błędem jest mylenie ról w łańcuchu dostaw oraz przypisywanie odpowiedzialności za koszty transportu podmiotom, które nie mają do czynienia z dostawą towarów. Kluczowe jest zrozumienie, że w handlu międzynarodowym oraz krajowym umowy wyraźnie określają, kto ponosi koszty transportu, co jest niezbędne do efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw oraz unikania sporów prawnych.