Stan księgowy towarów według raportu nr 14/2014 wyniósł 204 000,00 zł, stan faktyczny wynikający z protokołu inwentaryzacyjnego 200 000,00 zł, a limit na pokrycie niedoboru towarów określono w kwocie 1 020,00 zł. Rozliczenie limitu ubytków wykaże
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "niedobór nie mieszczący się w limicie w kwocie 2 980,00 zł" jest prawidłowa, ponieważ obliczenia związane z rozliczeniem limitu ubytków towarów uwzględniają różnicę między stanem księgowym a stanem faktycznym. Wartość stanu księgowego wynosi 204 000,00 zł, podczas gdy stan faktyczny to 200 000,00 zł, co oznacza niedobór w wysokości 4 000,00 zł. Limit na pokrycie niedoboru wynosi 1 020,00 zł, co wskazuje, że możemy pokryć część niedoboru z dostępnego limitu. Aby obliczyć, ile niedoboru nie jest pokryte przez limit, odejmujemy limit od niedoboru: 4 000,00 zł - 1 020,00 zł = 2 980,00 zł. W praktyce, firmy muszą monitorować różnice między stanem księgowym a stanem faktycznym, aby odpowiednio reagować na ubytki i zarządzać zapasami. Dobre praktyki w zarządzaniu zapasami obejmują regularne inwentaryzacje oraz stosowanie systemów informatycznych do automatyzacji i bieżącego monitorowania stanów magazynowych, co pozwala na minimalizację strat i optymalizację procesów operacyjnych.
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia podstawowych zasad związanych z obliczaniem niedoborów i zastosowaniem limitów. Na przykład, niektóre z błędnych odpowiedzi sugerują, że różnica między stanem księgowym a faktycznym powinna być interpretowana jako nadwyżka, co jest mylące. W rzeczywistości, wszelkie różnice, które prowadzą do stanu niedoboru, muszą być starannie rozliczane. Wartość 4 000,00 zł, czyli całkowity niedobór, nie może być traktowana jako nadwyżka wobec limitu, ponieważ limit na pokrycie wynosi 1 020,00 zł, co ogranicza możliwość pokrycia całego niedoboru. Ponadto, błędne odpowiedzi mogły być wynikiem niejasnych obliczeń dotyczących nadwyżki. Ważne jest, aby zrozumieć, że jedynie różnica po uwzględnieniu limitu pokazuje rzeczywisty niedobór, który nie jest pokrywany. W praktyce organizacje powinny stosować dobre praktyki w zakresie zarządzania inwentaryzacją, w tym ustalanie realistycznych limitów oraz regularne audyty, aby unikać sytuacji, w których niedobory nie mogą być pokryte, co prowadzi do strat finansowych.