Ubytki towarowe naturalne są zjawiskiem, które występuje w wyniku działania czynników naturalnych, takich jak zmiany temperatury, wilgotności czy obecność insektów. Przykładem mogą być straty w produktach rolnych, gdyż warunki przechowywania mogą prowadzić do ich psucia się. Dobre praktyki branżowe przewidują stosowanie odpowiednich systemów przechowywania, które minimalizują ryzyko takich strat. Na przykład, przechowywanie owoców i warzyw w chłodniach, gdzie utrzymuje się stała temperatura i wilgotność, pozwala na znaczące ograniczenie ubytków naturalnych. Stosowanie odpowiednich środków ochrony roślin przeciwdziała szkodnikom, które również mogą przyczynić się do tych strat. Standardy takie jak ISO 22000, które dotyczą systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności, kładą nacisk na kontrolę jakości i ochronę przed ubytkami spowodowanymi czynnikami naturalnymi.
Wiele osób może mylnie uważać, że ubytki towarowe są głównie efektem niestaranności w przechowywaniu, warunków transportu lub niewłaściwego opakowania. Choć te czynniki rzeczywiście mają wpływ na kondycję towarów, to nie są one przyczyną ubytków naturalnych. Niekiedy błędnie zakłada się, że zła organizacja procesu logistycznego jest głównym winowajcą strat. W rzeczywistości, naturalne ubytki związane są z biologicznymi i chemicznymi procesami, które zachodzą niezależnie od naszych działań. Na przykład, owoce i warzywa mogą gnić lub pleśnieć nawet w idealnych warunkach przechowywania, jeśli są narażone na działanie niekorzystnych czynników. Z kolei niewłaściwe opakowanie może prowadzić do uszkodzeń mechanicznych, ale znów nie jest to tożsame z ubytkami naturalnymi. Typowe błędy myślowe polegają na utożsamianiu wszystkich strat z ludzkimi zaniedbaniami, podczas gdy wiele z nich jest wynikiem naturalnych procesów biologicznych. Dlatego ważne jest, aby rozumieć różnicę pomiędzy ubytkami spowodowanymi czynnikami naturalnymi a tymi, które wynikają z działań człowieka, co ma kluczowe znaczenie w zarządzaniu jakością i optymalizacji procesów w branży spożywczej.