Znak ISBN, czyli Międzynarodowy Numer Książki, jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do publikacji książkowych. Jego głównym celem jest uproszczenie procesu wyszukiwania, zakupu i sprzedaży książek na całym świecie. Wprowadzenie standardu ISBN w 1970 roku miało na celu ułatwienie handlu książkami oraz zapewnienie identyfikacji treści wydawniczej. Każda książka posiada unikalny numer ISBN, który składa się z 13 cyfr w formacie EAN-13 (wcześniejsze numery miały 10 cyfr). Przykładem zastosowania ISBN jest jego użycie w księgarniach, na stronach internetowych sprzedających książki, a także w bibliotekach, gdzie numery te pomagają w katalogowaniu oraz zarządzaniu zbiorami. Dobrą praktyką jest umieszczanie ISBN na okładce tylnej książki, co ułatwia jego odnalezienie przez potencjalnych nabywców. Dzięki ISBN, zarówno wydawcy, jak i księgarze, mają możliwość lepszego monitorowania sprzedaży oraz zrozumienia trendów rynkowych. Warto również zauważyć, że system ISBN jest częścią szerszego kontekstu standardów bibliograficznych, które wspierają globalną wymianę informacji o książkach.
Wybierając odpowiedzi takie jak szkło, alkohole czy jajka, można łatwo popaść w pułapkę błędnego myślenia o identyfikacji produktów. Znak ISBN jest specjalnie przeznaczony dla książek, co wyklucza zastosowanie tego systemu do innych kategorii produktów. Szkło, choć może być przedmiotem obrotu handlowego, nie ma potrzeby stosowania unikalnych identyfikatorów takich jak ISBN. W rzeczywistości do identyfikacji produktów szklanych stosuje się inne rodzaje oznaczeń, takie jak numery katalogowe producentów. Podobnie alkohole mogą być klasyfikowane i identyfikowane przy użyciu systemów takich jak GTIN (Global Trade Item Number) czy etykiet alkoholowych, które są regulowane przez prawo w danych krajach. Jajka, jako produkt spożywczy, również nie wymagają systemu ISBN, ponieważ identyfikacja żywności jest prowadzona według standardów HACCP oraz przepisów dotyczących jakości i bezpieczeństwa żywności. W każdym z tych przypadków, kluczowe jest zrozumienie, że różne produkty wymagają odmiennych systemów identyfikacji, dostosowanych do ich specyfiki oraz branży. Typowym błędem jest mylenie różnych systemów identyfikacji i przypisywanie ich do niewłaściwych kategorii, co prowadzi do nieporozumień.