Kwalifikacja: HAN.02 - Prowadzenie działań handlowych
Zawód: Technik handlowiec
Kierownik magazynu zamierza w pierwszej kolejności wydawać i rozliczać produkty, które zostały zakupione najwcześniej. Jaką metodę rozchodzenia zapasów powinien wybrać?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Metoda FIFO (First In, First Out) polega na wydawaniu towarów w kolejności ich przybycia do magazynu. Oznacza to, że pierwsze zakupione produkty są pierwszymi, które opuszczają magazyn. Taki sposób rozchodu zapasów jest szczególnie istotny w branżach, gdzie daty ważności produktów mają kluczowe znaczenie, jak w przypadku żywności czy farmaceutyków. Przykładowo, w hurtowni spożywczej, z zastosowaniem metody FIFO, najpierw wydawane są towary kupione najwcześniej, co zmniejsza ryzyko strat związanych z przeterminowaniem. Dodatkowo, metoda FIFO wspiera dokładniejsze kalkulacje kosztów, ponieważ koszty wydawanych towarów są zgodne z ich rzeczywistymi cenami nabycia, co ułatwia zarządzanie finansami oraz raportowanie. W praktyce, używanie metody FIFO jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości, co zwiększa przejrzystość i rzetelność sprawozdań finansowych firmy. Warto również podkreślić, że stosowanie FIFO przyczynia się do utrzymania stabilności operacyjnej w magazynie, eliminując problemy związane z nadmiernym zaleganiem towarów o krótkim terminie ważności.
Metody LIFO (Last In, First Out) i LOFO (Last In, Last Out) nie są odpowiednie w kontekście opisanego pytania, ponieważ opierają się na innych zasadach wydawania zapasów. W przypadku LIFO najpierw wydawane są towary nabyte najpóźniej, co może prowadzić do sytuacji, w której starsze produkty pozostają na stanie dłużej, co jest niekorzystne zwłaszcza w branżach o ograniczonej trwałości, jak przemysł spożywczy. Taki sposób rozchodu zapasów naraża przedsiębiorstwo na ryzyko przeterminowania towarów, co skutkuje stratami finansowymi oraz może zaszkodzić reputacji firmy. Z kolei metoda LOFO, która polega na wydawaniu najstarszych produktów jako ostatnich, również nie jest zgodna z najlepszymi praktykami, gdyż może prowadzić do nadmiernego gromadzenia towarów o krótkim okresie ważności, a tym samym zwiększać ryzyko strat. Obie te metody mogą być stosowane w specyficznych przypadkach, np. w branżach, gdzie świeżość produktów nie jest kluczowa, ale w kontekście hurtowni, która chce minimalizować straty związane z przeterminowaniem, są one niewłaściwe. Warto również zauważyć, że stosowanie LIFO może prowadzić do zniekształcenia wartości zapasów w bilansie, co jest sprzeczne z zasadami rzetelności finansowej. Dlatego ważne jest, aby w procesie decyzyjnym kierownik hurtowni kierował się nie tylko zasadami efektywności magazynowej, ale również standardami branżowymi i najlepszymi praktykami.