Podstawą wymiaru składki ubezpieczenia zdrowotnego jest wynagrodzenie brutto pomniejszone o kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, które pracownik musi opłacać. W przedstawionym przypadku wynagrodzenie brutto wynosi 3000,00 zł, a składki ubezpieczeń społecznych wynoszą 411,30 zł. Po odjęciu składek społecznych od wynagrodzenia brutto otrzymujemy podstawę wymiaru składki zdrowotnej: 3000,00 zł - 411,30 zł = 2588,70 zł. Taki sposób obliczania podstawy wymiaru składki zdrowotnej jest zgodny z obowiązującymi przepisami prawa, w tym z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Przykładowo, w praktyce księgowej, prawidłowe wyliczenie podstawy wymiaru jest kluczowe dla obliczenia wysokości składek, które pracownik oraz pracodawca zobowiązani są wpłacać do ZUS. Dobrze przeprowadzona analiza wynagrodzenia oraz obliczenia składek wpływa także na prawidłowe ustalenie zobowiązań podatkowych przedsiębiorstwa.
Obliczając podstawę wymiaru składki zdrowotnej, ważne jest zrozumienie, że nie jest ona równa wynagrodzeniu brutto ani nie można jej obliczać, ignorując składki na ubezpieczenia społeczne. Niektóre odpowiedzi wskazują na wynagrodzenie brutto lub inne kwoty, co jest błędne, ponieważ nie uwzględniają one kluczowego etapu obliczeń. Wynagrodzenie brutto to całkowita kwota, którą pracownik otrzymuje przed potrąceniem jakichkolwiek składek. Jeśli ktoś stara się obliczyć podstawę wymiaru składki zdrowotnej, ale nie odejmuje składek na ubezpieczenia społeczne, prowadzi to do zawyżenia tej podstawy, co skutkuje błędnymi obliczeniami składek zdrowotnych. Takie nieprawidłowe podejście może wynikać z braku zrozumienia zasady, że składki na ubezpieczenia społeczne są kosztami, które należy odjąć od wynagrodzenia brutto. Z perspektywy przepisów prawa, zrozumienie prawidłowego obliczenia podstawy wymiaru jest kluczowe dla zapewnienia zgodności finansowej oraz unikania potencjalnych problemów z organami podatkowymi. Dlatego istotne jest, aby księgowi i osoby zajmujące się wynagrodzeniami dokładnie znały te zasady i stosowały je w praktyce.