Wybór kwartalu IV jako okresu, w którym jednostka nie miała problemów z bieżącą regulacją swoich zobowiązań, jest poprawny ze względu na wskaźnik bieżącej płynności finansowej wynoszący 2,0. Oznacza to, że jednostka dysponowała dwukrotnie większą ilością aktywów obrotowych niż zobowiązań bieżących. Taki poziom płynności jest zgodny z dobrą praktyką finansową, która zaleca utrzymanie wskaźnika na poziomie co najmniej 1,5. Wartości powyżej tego poziomu sugerują, że jednostka ma wystarczające zasoby, aby w razie potrzeby pokryć swoje zobowiązania. W kontekście zarządzania finansami, wysoki wskaźnik płynności przyczynia się do stabilności finansowej oraz zaufania inwestorów i wierzycieli. Warto również zauważyć, że monitorowanie wskaźnika bieżącej płynności w różnych okresach jest kluczowe dla proaktywnego zarządzania ryzykiem finansowym, co jest istotnym elementem strategii finansowej każdej jednostki. Przykładem zastosowania takiej analizy jest przygotowanie raportów finansowych, które mogą być wykorzystywane przez zarząd do podejmowania decyzji dotyczących alokacji kapitału oraz inwestycji.
Wybór jednego z pozostałych kwartałów jako okresu, w którym jednostka nie miała problemów z bieżącą regulacją swoich zobowiązań, jest wynikiem niepełnego zrozumienia wskaźnika bieżącej płynności finansowej. Kwartały I, II i III charakteryzowały się wskaźnikami na poziomie odpowiednio 0,2, 0,5 i 0,9, co oznacza, że jednostka nie była w stanie pokryć swoich bieżących zobowiązań wyłącznie z aktywów obrotowych. Wartości te sugerują, że jednostka może napotykać trudności w regulowaniu zobowiązań, co może prowadzić do zatorów płatniczych, a nawet do upadłości. Zrozumienie koncepcji płynności finansowej jest fundamentalne dla zarządzania finansami, ponieważ wskazuje na zdolność jednostki do wywiązywania się z bieżących zobowiązań. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują na przykład mylenie płynności z rentownością lub z niedostateczną analizę kontekstu, w którym wskaźniki te funkcjonują. Dlatego kluczowe jest, aby podczas analizy wskaźników finansowych brać pod uwagę całokształt sytuacji finansowej jednostki oraz stosować się do standardów monitorowania płynności, które zalecają utrzymanie wskaźnika na poziomie co najmniej 1,5 dla zapewnienia stabilności finansowej.
