Odpowiedź, która wskazuje na konieczność podania informacji w języku polskim z możliwością podawania tych informacji również w innych językach urzędowych Unii, jest zgodna z przepisami regulującymi oznakowanie żywności w Polsce i Unii Europejskiej. Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011, informacje na etykietach produktów spożywczych muszą być dostarczane w sposób zrozumiały dla konsumentów w krajach, gdzie produkt jest wprowadzany na rynek. W Polsce oznacza to, że podstawowym językiem, w którym powinny być zamieszczone informacje, jest język polski. W praktyce, wielu producentów decyduje się na dodawanie tłumaczeń w innych językach urzędowych Unii Europejskiej, co ułatwia dostęp do tych informacji dla turystów oraz osób mówiących w innych językach. Takie podejście podnosi standardy komunikacji z konsumentem i zwiększa przejrzystość informacji, co jest kluczowe w budowaniu zaufania do marki. Dodatkowo, znajomość przepisów dotyczących etykietowania może pomóc producentom w uniknięciu potencjalnych problemów prawnych związanych z wprowadzeniem produktów na rynek.
Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że informacja powinna być podana wyłącznie w języku angielskim, jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, w kontekście regulacji dotyczących oznakowania żywności w Unii Europejskiej, język angielski jest jednym z języków urzędowych, ale nie jest jedynym. Przepisy wyraźnie wskazują, że dla każdego kraju członkowskiego kluczowym językiem powinien być język narodowy, co w przypadku Polski oznacza język polski. Podejście, które pomija ten wymóg, może prowadzić do sytuacji, w której konsumenci nie będą w stanie w pełni zrozumieć informacji dotyczących produktu, co jest niezgodne z zasadą ochrony konsumentów. Wybór opcji sugerującej informację wyłącznie w języku polskim, ale bez możliwości podawania w innych językach, również pomija istotny kontekst globalizacji i mobilności obywateli, gdzie często występują osoby mówiące w innych językach. Trudności mogą występować zwłaszcza w turystyce, gdzie klienci mogą nie znać języka polskiego. Przykładem dobrych praktyk w branży jest wprowadzenie wielojęzycznych etykiet, które nie tylko spełniają wymogi prawne, ale także ułatwiają dostęp do informacji dla szerszej grupy konsumentów. Ostatecznie, wybór języka na etykiecie powinien być przemyślany i zgodny z przepisami, by zapewnić maksymalną przejrzystość i zrozumienie dla wszystkich potencjalnych użytkowników produktu.