Zasada ciągłości odnosi się do tego, że wartości kapitałów własnych na koniec roku obrotowego są przenoszone jako stan początkowy w roku następnym. Oznacza to, że sprawozdania finansowe są tworzone w taki sposób, aby zachować ciągłość w prezentowaniu informacji finansowych. Ta zasada jest kluczowa dla analizy finansowej, ponieważ umożliwia inwestorom i interesariuszom porównywanie wyników finansowych pomiędzy różnymi okresami. Przykładem zastosowania zasady ciągłości jest sytuacja, w której firma zakończyła rok z określoną wartością kapitału własnego, a ta wartość zostaje ujęta jako początkowa w nowym roku, co ułatwia ocenę zmian w kapitałach własnych w późniejszych okresach. Zasada ta jest zgodna z ogólnymi zasadami rachunkowości oraz standardami, takimi jak MSSF, które podkreślają znaczenie przejrzystości i spójności w raportowaniu finansowym.
Chociaż zasady kasowe, periodyzacji i memoriałowej mogą wydawać się odpowiednie w kontekście rachunkowości, nie mają one zastosowania do zasadności przenoszenia wartości kapitałów własnych z jednego roku na kolejny. Zasada kasowa, która odnosi się do rejestrowania transakcji w momencie ich realizacji finansowej, nie jest zgodna z prezentowaniem kapitałów własnych, ponieważ nie uwzględnia prawdziwego obrazu sytuacji finansowej firmy na koniec roku. Z kolei zasada periodyzacji dotyczy przypisywania przychodów i kosztów do odpowiednich okresów, co również nie odnosi się bezpośrednio do kapitałów własnych, które wymagają zachowania ciągłości. Ostatnia zasada, memoriałowa, odnosi się do rejestrowania zdarzeń gospodarczych bez względu na przepływy pieniężne, ale nie ma ona wpływu na stan kapitałów własnych, który w każdym roku musi odzwierciedlać końcowy bilans poprzedniego roku. Zatem powiązanie tych zasad z przenoszeniem wartości kapitałów własnych może prowadzić do nieporozumień i błędnych interpretacji dotyczących stabilności finansowej przedsiębiorstwa.