Kwalifikacja: HAN.02 - Prowadzenie działań handlowych

Wycena rozchodu zapasów za pomocą metod takich jak FIFO (First In, First Out) sugeruje, że najpierw sprzedawane są najstarsze dostawy. Ta koncepcja wydaje się logiczna w kontekście rotacji zapasów, ale nie jest zgodna z zasadami LIFO. Przy wyborze najdroższej dostawy najpierw, co sugerują niepoprawne odpowiedzi, można by sądzić, że wycena skupia się na maksymalizacji zysku. To może prowadzić do mylnych wniosków o rentowności, ponieważ w dłuższej perspektywie, przy stale rosnących cenach, zyski mogą być wyższe, ale również wiąże się to z wyższymi kosztami sprzedaży. Zdecydowanie niepoprawne byłoby również stwierdzenie, że wycena odnosi się do najtańszej dostawy jako pierwszej. Taki pogląd zniekształca rzeczywistość zarządzania zapasami, gdzie istotne jest nie tylko to, które towary są sprzedawane, lecz także ich historyczne koszty zakupu. Błędne jest też myślenie, że LIFO jest metodą uniwersalną stosowaną w każdym przypadku. W praktyce, wybór metody wyceny zapasów powinien być dostosowany do specyfiki branży i strategii zarządzania finansami, a nie oparty na przyjęciach. Standardy rachunkowości nakładają również obowiązek wyboru metody w sposób spójny i konsekwentny, co sprawia, że wszelkie zmiany powinny być dobrze uzasadnione.