Osobę niewidomą należy poinformować o usytuowaniu windy w hallu hotelowym. Który z wymienionych sposobów udzielenia informacji jest w tym przypadku właściwy?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Podanie informacji, że należy pójść 10 m prosto, a następnie skręcić w lewo, jest najodpowiedniejsze w kontekście komunikacji z osobą niewidomą. Osoby niewidome często polegają na wskazówkach przestrzennych, które są mniej skomplikowane i bardziej zrozumiałe. Wskazówki, które odnoszą się do konkretnych odległości (w tym przypadku 10 m) oraz kierunków (lewo) są praktyczne, ponieważ umożliwiają osobie niewidomej łatwe zrozumienie, jak poruszać się w przestrzeni. Opisując trasę w ten sposób, minimalizujemy ryzyko pomyłki. Standardy dotyczące dostępności, takie jak WCAG (Web Content Accessibility Guidelines), podkreślają potrzebę dostosowywania komunikacji do różnych potrzeb użytkowników. W praktyce, gdy informujemy osoby z niepełnosprawnościami o lokalizacji obiektów, należy stosować jasne, zwięzłe i konkretne instrukcje, które umożliwią im samodzielne poruszanie się w przestrzeni. Taka forma komunikacji jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie dostępności i inkluzyjności.
Podane odpowiedzi, które sugerują skręcanie w prawo lub lewo przy różnych punktach orientacyjnych, mogą wprowadzać osobę niewidomą w błąd. Osoby niewidome mogą mieć trudności z interpretowaniem lokalizacji punktów orientacyjnych, takich jak stojaki z folderami czy szatnie, zwłaszcza jeśli nie mają dostępu do informacji o ich usytuowaniu. Kierowanie kogoś do skrętu obok konkretnego obiektu oznacza, że osoba musi najpierw zlokalizować ten obiekt, co nie jest możliwe bez wzroku i może prowadzić do dezorientacji. Wiele osób przyjmuje, że jeśli podają konkretne obiekty, to są bardziej pomocni; jednak w rzeczywistości, dla osób niewidomych, nierzadko jest to wręcz odwrotne. Dlatego też zbyt szczegółowe wskazówki mogą wprowadzać zbędny chaos. Podobnie, informacja o przejściu 'do końca korytarza' jest problematyczna, ponieważ wymaga od osoby niewidomej oceny długości korytarza. Zamiast tego, należy stosować proste i jasne wskazówki, które nie wymagają dodatkowego kontekstu dotyczącego lokalizacji odniesień i są bardziej zrozumiałe. Takie podejście jest zgodne z zasadami projektowania uniwersalnego, które ma na celu ułatwienie dostępu do przestrzeni i usług wszystkim osobom, niezależnie od ich zdolności.