Tabela Frankfurcka to dokument, który określa zasady dotyczące wysokości odszkodowania dla klientów biur podróży w przypadku nienależytego wykonania umowy o świadczenie usług turystycznych. Jej celem jest ochrona konsumentów i zapewnienie im transparentności w sytuacjach, gdy usługi turystyczne nie spełniają oczekiwań lub są wykonywane poniżej standardów. Przykładem zastosowania Tabeli Frankfurckiej może być sytuacja, gdy biuro podróży oferuje wyjazd na wczasy, a klienci napotykają na poważne problemy, takie jak niezgodność z opisem oferty, brak gwarantowanych usług czy niewłaściwe zakwaterowanie. W takich przypadkach tabela ta określa przysługujące klientom odszkodowanie, co stanowi istotny element zarówno dla biur podróży, jak i dla klientów, zapewniając równocześnie wysoką jakość usług i odpowiedzialność za ich realizację. Tabela Frankfurcka w praktyce odzwierciedla standardy branżowe, które są niezbędne dla utrzymania zaufania w sektorze turystycznym.
Wybór odpowiedzi dotyczącej praw i obowiązków pracowników branży turystycznej jest nieprawidłowy, ponieważ Tabela Frankfurcka nie odnosi się bezpośrednio do regulacji dotyczących pracowników, lecz koncentruje się na aspektach związanych z odpowiedzialnością biur podróży wobec klientów. W kontekście praw i obowiązków pracowników, odpowiednie regulacje można znaleźć w Kodeksie pracy oraz w ustawodawstwie dotyczącym zatrudnienia, ale nie są one tematem Tabeli Frankfurckiej. Kolejna niepoprawna koncepcja dotyczy wysokości odszkodowania w przypadku niewłaściwego wykonania umowy, co było mylnie zrozumiane w odniesieniu do jej treści. Tabela ta jasno określa zasady odszkodowania, ale nie odnosi się do tych zasad w kontekście ogólnych wykładni prawa cywilnego, a jedynie specyficznych sytuacji w turystyce. Odpowiedź mówiąca o posiłkach dla klientów również jest błędna, ponieważ Tabela Frankfurcka nie reguluje kwestii gastronomicznych, które są przedmiotem innych przepisów i umów. Można zauważyć, że mylnie interpretowane są zasady dotyczące współpracy między hotelami a biurami podróży, które w rzeczywistości dotyczą ogólnych relacji branżowych, a nie specyfikacji dotyczącej odpowiedzialności w zakresie odszkodowań. Takie błędne myślenie może wynikać z braku znajomości struktury regulacji branżowych oraz ich praktycznego zastosowania, co prowadzi do nieporozumień i zafałszowanych interpretacji istoty Tabeli Frankfurckiej.