Turystyka wewnątrzkrajowa odnosi się do podróży podejmowanych przez mieszkańców danego kraju w obrębie jego granic. W kontekście klasyfikacji Światowej Organizacji Turystyki (WTO) turystyka krajowa obejmuje zarówno osoby podróżujące w celach rekreacyjnych, jak i służbowych, które nie opuszczają granic swojego kraju. Przykładem może być weekendowy wypad Polaków do Zakopanego czy też wyjazd służbowy pracowników firm do innego miasta. Warto zauważyć, że turystyka wewnątrzkrajowa jest istotna dla lokalnych gospodarek, przyczyniając się do wzrostu przychodów z branży hotelarskiej, gastronomicznej oraz atrakcji turystycznych. Działa to na zasadzie redystrybucji dochodów w obrębie kraju oraz wspiera rozwój infrastruktury turystycznej. Dodatkowo, w obliczu globalnych kryzysów, takich jak pandemie, turystyka wewnątrzkrajowa staje się niezastąpionym elementem strategii odbudowy branży turystycznej. Obliczenia wykonane przez WTO wskazują na znaczący wzrost zainteresowania lokalnymi atrakcjami turystycznymi, co potwierdza, że zrozumienie i promowanie turystyki wewnętrznej jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju turystyki.
Turystyka narodowa, międzynarodowa i przyjazdowa to terminy, które często są mylone, co prowadzi do nieporozumień w kwestii ich definicji. Turystyka narodowa odnosi się do turystyki wewnętrznej, ale nie jest terminem używanym przez WTO. W kontekście turystyki krajowej, pojęcie to dotyczy działań podejmowanych przez obywateli danego kraju, którzy podróżują w obrębie swojego państwa. Turystyka międzynarodowa natomiast koncentruje się na podróżach osób, które przekraczają granice narodowe, co wyraźnie różni ją od turystyki wewnątrzkrajowej. W przypadku turystyki przyjazdowej mówimy o osobach, które przyjeżdżają do danego kraju z zagranicy, co również nie odpowiada definicji turystyki wewnątrzkrajowej. Warto zauważyć, że pojęcia te są często mylone z powodu nieprecyzyjnego używania terminologii w literaturze oraz w praktyce branżowej. Błędy w klasyfikacji mogą prowadzić do niewłaściwego planowania działań promocyjnych oraz podejmowania decyzji dotyczących rozwoju infrastruktury turystycznej. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi kategoriami, ponieważ wpływają one na strategie marketingowe, alokację zasobów oraz podejmowanie decyzji przez decydentów w sektorze turystyki. Wiedza na temat tych terminów jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się turystyką, aby mogli efektywnie wspierać rozwój branży oraz dostosowywać oferty do rzeczywistych potrzeb różnych grup turystów.