Dziedziczenie w programowaniu obiektowym jest kluczowym mechanizmem, który umożliwia tworzenie nowych klas na podstawie istniejących. Dzięki dziedziczeniu, nowa klasa (nazywana klasą podrzędną lub dziedziczącą) może odziedziczyć cechy i zachowania (metody) z klasy bazowej (superklasy). To podejście nie tylko pozwala na ponowne wykorzystanie kodu, ale również przyczynia się do lepszej organizacji i struktury programu. Przykład zastosowania dziedziczenia można znaleźć w modelowaniu obiektów świata rzeczywistego – na przykład klasa 'Pojazd' może być klasą bazową, z której dziedziczą klasy 'Samochód' i 'Motocykl'. Obie te klasy mogą mieć swoje unikalne cechy (np. liczba kół, typ silnika), ale również mogą używać wspólnych metod, takich jak 'uruchom()' czy 'zatrzymaj()'. W praktyce, dziedziczenie wspiera zasady programowania obiektowego, takie jak zasada pojedynczej odpowiedzialności oraz otwarte-zamknięte, co umożliwia łatwe rozbudowywanie aplikacji bez konieczności modyfikacji istniejącego kodu. Dzięki temu programiści mogą tworzyć bardziej elastyczne i łatwiejsze w utrzymaniu systemy.