Instrukcja 'return' w języku C++ jest kluczowym elementem definiującym sposób, w jaki funkcje zwracają wartości do miejsca, z którego zostały wywołane. Po użyciu 'return' następuje natychmiastowe zakończenie wykonania funkcji, a kontrola zostaje przekazana do miejsca wywołania. Wartość, którą zwracamy, może być różnego typu, w zależności od definicji funkcji. Na przykład, jeśli funkcja jest zadeklarowana jako zwracająca typ całkowity 'int', możemy zwrócić wartość całkowitą za pomocą 'return 5;'. Używanie 'return' jest zgodne z najlepszymi praktykami programowania w C++, ponieważ pozwala na jasne i jednoznaczne zakończenie funkcji, co zwiększa czytelność kodu. Ponadto, w przypadku funkcji, które wykonują złożone obliczenia, 'return' umożliwia przekazywanie wyników do innych części programu, co jest kluczowe w projektowaniu modularnym i w używaniu funkcji jako elementów składających się na większe aplikacje. Dobrą praktyką jest również upewnienie się, że każda ścieżka wykonania w funkcji kończy się instrukcją 'return', co zapobiega nieprzewidzianym zachowaniom programu.
Użycie instrukcji 'continue' odnosi się do kontroli przepływu w pętlach, a nie w funkcjach. Gdy używasz 'continue', program pomija pozostałą część iteracji pętli i przechodzi do następnej iteracji. Może to prowadzić do nieporozumień, szczególnie dla programistów, którzy mylą koncepcję opuszczania funkcji z kontrolą pętli. 'break' działa podobnie, ale jego funkcją jest zakończenie całej pętli, co również nie ma zastosowania w kontekście opuszczania funkcji. Z kolei instrukcja 'goto' jest rzadko używana w nowoczesnym programowaniu z uwagi na problemy z czytelnością kodu oraz trudności w utrzymaniu. 'goto' może prowadzić do tzw. „spaghetti code”, gdzie przepływ programu jest trudny do zrozumienia z powodu skoków do różnych miejsc w kodzie. Takie podejście nie jest zgodne z zasadami programowania strukturalnego oraz dobrymi praktykami, które promują jasny i przejrzysty przepływ danych. Warto unikać tych instrukcji w kontekście funkcji, by nie wprowadzać chaosu w logikę programu. Każda instrukcja powinna być używana w kontekście, dla którego została zaprojektowana, co w przypadku 'return' jest kluczowe dla poprawności i spójności kodu.