Obiekt jest reprezentantem klasy, co oznacza, że obiekt to instancja klasy, która definiuje jego strukturę i zachowanie. Klasy są szablonami, które określają dane i metody, jakie obiekt może posiadać i wykorzystywać. Na przykład, jeśli mamy klasę 'Samochód', możemy stworzyć obiekt 'MójSamochód', który będzie miał określone właściwości, takie jak kolor, marka, czy model, oraz metody, takie jak przyspieszanie czy hamowanie. W praktyce, obiekty pozwalają na łatwiejsze zarządzanie złożonymi systemami poprzez grupowanie danych i funkcji w jedną jednostkę, co jest zgodne z zasadami programowania obiektowego. Współczesne standardy programowania, takie jak SOLID, kładą duży nacisk na użycie klas i obiektów, aby tworzyć kod, który jest bardziej czytelny, łatwy w utrzymaniu i elastyczny.
Pojęcia obiekt i klasa są często mylone, co prowadzi do błędnych interpretacji. Klasa to zbiór danych i metod, który służy jako szablon do tworzenia obiektów. Obiekty z kolei są konkretnymi instancjami tych klas i przechowują rzeczywiste wartości, co oznacza, że klasa może istnieć bez obiektów, ale obiekt nie może istnieć bez klasy. Użycie klasy jako szablonu dla obiektów wskazuje na ścisłą współpracę między tymi dwoma pojęciami, a nie na ich zamienność, co jest błędnym podejściem. Ponadto, klasy i obiekty są fundamentalnymi elementami programowania obiektowego, które pozwalają na modelowanie rzeczywistych obiektów i zachowań w kodzie. Zastosowanie obiektu nie wyklucza użycia klasy, ponieważ obiekt zawsze odnosi się do klasy, z której został stworzony. Typowym błędem jest myślenie, że klasa sama w sobie zawiera wszystkie dane, podczas gdy w rzeczywistości klasa definiuje strukturę, a obiekt przechowuje konkretne dane. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do nieoptymalnych projektów oprogramowania oraz trudności w rozwoju aplikacji, które powinny być zgodne z najlepszymi praktykami inżynierii oprogramowania.